In plaats van boeken heb ik een stapel dvd’s meegenomen om de vakantie door te komen. Het is een mooie stapel, met van alles wat. Maar ja, wel een beetje anders dan doorsnee natuurlijk. Zoals de film Hukkle bijvoorbeeld, die ik jaren geleden in het filmhuis zag en nooit ben vergeten. Totaal bizar. Een staaltje Hongaarse filmkunst, met veel aandacht voor details in beeld en geluid. De leegte van een klein plattelandsdorpje, waar op mysterieuze wijze de mannen langzaam uitsterven. De enige die trouw blijft zitten is een oud verweerd mannetje dat chronisch de hik heeft. En dat klinkt als hukkle, ook zoiets grappigs. Voor sommigen een er-gebeurt-niks film, maar dat op een mooie manier uitgevoerd.
Dee vakantie is al voorbij als we ons opsluiten voor een filmweekend en aan die stapel beginnen. Met wisselend succes, maar dat mag de pret niet drukken. We eindigen de marathon met Hukkle, als toetje. Mijn genieten wordt bruut onderbroken als halverwege de dvd vastloopt. Er gebeurt letterlijk helemaal niks meer. De ict-er in hem is allang blij even in actie te mogen komen, maar het ziet er allemaal niet zo best uit.
Gelukkig heeft de overload aan arthouse z’n gevoel voor humor nog niet aangetast. Van achter het toetsenbord klinkt het ineens droogjes: “Nou, volgens mij is ie stukkle”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten