Doorgaan naar hoofdcontent

Zoekopdrachten update

Hoe klein is de wereld. Gister schreef ik een post naar aanlei-ding van een seminar, waar een oud-collega in Nieuw Zeeland over vertelde. Vandaag kreeg ik de nieuwste BibliotheekBlad Special op m'n bureau. Met daarin een interview met Ross Todd, directeur van het Centre for International Scholarship in School Libraries. Laat dat nou net de man zijn die de heilige huisjes van mijn collega omver haalde en inspirerende ideeën had over het leuker en vooral leerzaam maken van opdrachten.

- klik -

Ook hierin praat hij over hoe het eigenlijk zou moeten in school-mediatheken. Te beginnen met een duidelijke visie, die uitdrukt dat het een plaats is waar scholieren kunnen leren.
Ho maar, denk ik dan. Zo'n school ben ik in deze omgeving nog niet tegengekomen.

Uit een onderzoek dat hij heeft gedaan komen een aantal kenmerken naar voren van een goede schoolmediatheek:
  • Ze heeft goed opgeleide, gediplomeerde mensen (driewerf hoera!)
  • Ze heeft een up-to-date, gevarieerde en kwaliteitsvolle collectie (dus de mediatheek is géén sluitpost van de begroting)
  • Er moet een leesbevorderingsprogramma zijn dat op een actieve manier het lezen stimuleert, met als uitgangspunt reading to learn (ze hebben m'n nummer)
  • Ze biedt toegang tot state-of-the-art informatietechnologie en is op een actieve manier betrokken bij het leerprogramma van de school (logisch gevolg van die eerder genoemde visie)

Dit artikel gaat ingelijst naar mijn mediathecarissen. En die zullen het persoonlijk overhandigen aan hun directie. Met de woorden:
"Zie je nou wel!"

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g