Doorgaan naar hoofdcontent

Zoekopdrachten update

Hoe klein is de wereld. Gister schreef ik een post naar aanlei-ding van een seminar, waar een oud-collega in Nieuw Zeeland over vertelde. Vandaag kreeg ik de nieuwste BibliotheekBlad Special op m'n bureau. Met daarin een interview met Ross Todd, directeur van het Centre for International Scholarship in School Libraries. Laat dat nou net de man zijn die de heilige huisjes van mijn collega omver haalde en inspirerende ideeën had over het leuker en vooral leerzaam maken van opdrachten.

- klik -

Ook hierin praat hij over hoe het eigenlijk zou moeten in school-mediatheken. Te beginnen met een duidelijke visie, die uitdrukt dat het een plaats is waar scholieren kunnen leren.
Ho maar, denk ik dan. Zo'n school ben ik in deze omgeving nog niet tegengekomen.

Uit een onderzoek dat hij heeft gedaan komen een aantal kenmerken naar voren van een goede schoolmediatheek:
  • Ze heeft goed opgeleide, gediplomeerde mensen (driewerf hoera!)
  • Ze heeft een up-to-date, gevarieerde en kwaliteitsvolle collectie (dus de mediatheek is géén sluitpost van de begroting)
  • Er moet een leesbevorderingsprogramma zijn dat op een actieve manier het lezen stimuleert, met als uitgangspunt reading to learn (ze hebben m'n nummer)
  • Ze biedt toegang tot state-of-the-art informatietechnologie en is op een actieve manier betrokken bij het leerprogramma van de school (logisch gevolg van die eerder genoemde visie)

Dit artikel gaat ingelijst naar mijn mediathecarissen. En die zullen het persoonlijk overhandigen aan hun directie. Met de woorden:
"Zie je nou wel!"

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...