Ik ploeter deze laatste studieweken alleen nog aan een scriptie, waarbij ik verbinding probeer te leggen tussen de oerelementen bij betekenisvol contact met mensen met dementie. Het maakt dat ik meer leer over dementie, dat ik mezelf uitnodig om uit het 'hoofdkantoor' van de taal en analyse te stappen en dat ik zelf ook weer meer in contact kom met die elementen. In beweging, in voeding, in bewustzijn. Op de ochtend dat ik naar school moet bedenk ik dat het mooi is om ter ondersteuning een soort altaartje te maken met een symbool voor elk element. Ik pak eerst de prachtige kaars die ik van m'n biebcollega's kreeg, Vuur is voorzien. Ik geef een glimmende schelp een tweede leven als het element Water. En versteend hout is een perfect symbool voor Aarde. Maar wat doe ik nu met Lucht? Meestal gebruik je daar een veer voor, maar waar haal ik die vandaan? Ik besluit dan maar een wierookstokje op te steken. Altaar klaar! Snel loop ik naar de trein, om halverwege bijna te strui...
Wat een mooi gedicht.
BeantwoordenVerwijderenIk heb nog nooit van Ernst Jandl gehoord. In het Zeeuwse kan ik alleen bundels in het Duits vinden. De foto heb je er mooi bij gevonden vind ik.
@Sofie: Dank, het was ook even zoeken naar een passende foto (en mooie voeten!). Ik vond het gedicht in het boek dat ik nu lees, geschreven door een Duitser. Dus ja, die is wat meer thuis in de Duitse (eigenlijk Oostenrijkse) poëzie ;-)
BeantwoordenVerwijderenBedoel je Precht van de leestafel? Die van "Wie ben ik en zo ja, hoeveel"?
BeantwoordenVerwijderen@sofie: ja, die bedoel ik! Een mooi boek over de liefde. Ik snap dat mysterie nu bijna.
BeantwoordenVerwijderen