Doorgaan naar hoofdcontent

Scribbles gaat In Therapie


Ik had er al over gelezen, maar er was nog geen klik. Toen ik er iemand over hoorde, was er nieuwsgierigheid. En nu heb dan in één keer de hele eerste week aan afleveringen zelf gezien. We hebben er een mooie nieuwe serie op onze eigen publieke omroep bij, jongens: In Therapie. Een gedurfde serie, dat is wat het is.

Mooie formule (6 weken lang elke werkdag een vast personage 'op de bank' bij de therapeut), mooie karakters (herkenbaar, maar net niet cliché), geweldig gespeeld (maar ja, dit is dan ook wel een droomcast), mooie teksten (lekker veel, lekker lang, lekker langs elkaar heen). Tja, voor iemand als ik, die wel van de psyche van de mens houd, die graag naar sterke dialogen luistert, die actie en romantiek best kan missen, is dit natuurlijk smullen.

De slagroom op de pudding zit hem voor mij in de koppeling die de makers hebben gezocht met web 2.0. Alle personages zijn online te volgen op Twitter, Facebook, LinkedIn of Hyves. En onderstaande gadget kun je lekker downloaden voor je eigen 2.0-sites. Vooral twitter is echt grappig om te volgen. Met mooie doorkijkjes naar wat er, tussen twee sessies bij de peut, in het leven van elk personage allemaal gebeurt. En een twitter live-stream op de website. Volgens mij heb je het dan begrepen.

Yep, we hebben er een mooie zomerserie bij. Bedankt NCRV!

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g