Doorgaan naar hoofdcontent

Vriendschap



Het water rimpelt wrikkeloos
doorheen de tijd.

Hoe dieper je luistert,
hoe meer je ziet.

Zuiver water kent geen bodem
en er tintelt altijd

iets aan de oppervlakte.
Het is de stilte zelf,

terwijl het voortdurend borrelt.
’t Is fijn en kwetsbaar

als kristal wanneer twee mensen
op dezelfde golf zitten.


Door: Katelijn Vijncke
Uit: Broze werkelijkheid (2003)

Foto

Reacties

  1. hoi katelijn

    ik snap het niet. kun je uitleg geven aub?

    vind het wél mooi maar...

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. @Anoniem: Ik ben niet Katelijn, maar heb het gedicht alleen van haar overgenomen en op mijn blog geplaatst. En tja, het uitleggen van een gedicht is altijd een beetje tricky. Zeker als het niet je eigen woorden zijn. Ik zou ze gewoon over je heen laten stromen en voelen waar het je van binnen raakt. Voel je niks? Ook goed. Zoiets.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populairste scribble

Uit het veld geslagen

Deze tweede lesdag van ons nieuwe schooljaar zit ik voor het eerst thuis in zoom. De zomergriep heeft me te pakken. Inmiddels koortsvrij, maar zowel m'n kriebelhoest als m'n lichaam houd ik liever uit trein en klaslokaal. Gelukkig is er een online verbinding en dat werkt prima.  Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet. Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. N