Doorgaan naar hoofdcontent

De kracht van kleine dingen

Vanmiddag zat onze Alles-is-liefde-crew alweer voor de vierde keer in iets meer dan een jaar bij elkaar. Hoe zat het ook alweer met die club? Wat begon met een filmavondje rondom Amélie werd gevolgd door een brainstormsessie over passie in mei, de verdeling van vijf innoverende, inspirerende, kleinschalige ideeën over vijf enthousiaste groepjes in september en een presentatie van de eerste resultaten in november, waarbij we ook gelijk een passende formulering bedachten voor wie en wat we nu eigenlijk zijn als Crew. Natuurlijk gevolgd door het werkelijk online gaan van een Interwrite weblog en een twittershow in maart en een provinciale Bloggids in juni.

Vandaag was er dan een soort van afronding, waarbij we de overdraagbaarheid van alle ideeën hebben uitgewisseld en stil stonden bij de projecten die nog lopen: het maken van een viral en het lenen en spelen van games. Een sessie die natuurlijk niemand wilde missen! En onze Captain-of-leuke-dingen leidde op zijn onmisbaar inspirerende wijze deze bundeling van enthousiasme, kwaliteit en energie door een laatste barrière-overschrijdende brainstorm. Met als uitkomst een lijstje afspraken over hoe en aan wie we gaan vertellen wat we zonder al teveel middelen hebben gepresteerd en wat die inzet heeft opgeleverd. Met een korte actielijst sloten we dit avontuur voorlopig af in het naastgelegen café, waar vanwege het druilerige weer geen borrels maar wel dampende dranken met veel slagroom op tafel verschenen. Het mocht de pret niet drukken!

Wat dit een leuk avontuur? Ja.
Is het dan nu helemaal over? Nee.
Gaat u nog van ons horen? Zou zomaar kunnen.

Dank Captain, dank Crew en dank Amélie.
Voor de kans om te ontdekken waar onze krachten liggen.
Tot een volgende film...

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g