Doorgaan naar hoofdcontent

De kracht van kleine dingen

Vanmiddag zat onze Alles-is-liefde-crew alweer voor de vierde keer in iets meer dan een jaar bij elkaar. Hoe zat het ook alweer met die club? Wat begon met een filmavondje rondom Amélie werd gevolgd door een brainstormsessie over passie in mei, de verdeling van vijf innoverende, inspirerende, kleinschalige ideeën over vijf enthousiaste groepjes in september en een presentatie van de eerste resultaten in november, waarbij we ook gelijk een passende formulering bedachten voor wie en wat we nu eigenlijk zijn als Crew. Natuurlijk gevolgd door het werkelijk online gaan van een Interwrite weblog en een twittershow in maart en een provinciale Bloggids in juni.

Vandaag was er dan een soort van afronding, waarbij we de overdraagbaarheid van alle ideeën hebben uitgewisseld en stil stonden bij de projecten die nog lopen: het maken van een viral en het lenen en spelen van games. Een sessie die natuurlijk niemand wilde missen! En onze Captain-of-leuke-dingen leidde op zijn onmisbaar inspirerende wijze deze bundeling van enthousiasme, kwaliteit en energie door een laatste barrière-overschrijdende brainstorm. Met als uitkomst een lijstje afspraken over hoe en aan wie we gaan vertellen wat we zonder al teveel middelen hebben gepresteerd en wat die inzet heeft opgeleverd. Met een korte actielijst sloten we dit avontuur voorlopig af in het naastgelegen café, waar vanwege het druilerige weer geen borrels maar wel dampende dranken met veel slagroom op tafel verschenen. Het mocht de pret niet drukken!

Wat dit een leuk avontuur? Ja.
Is het dan nu helemaal over? Nee.
Gaat u nog van ons horen? Zou zomaar kunnen.

Dank Captain, dank Crew en dank Amélie.
Voor de kans om te ontdekken waar onze krachten liggen.
Tot een volgende film...

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...