Doorgaan naar hoofdcontent

Het is


Het rust in m’n buik,
als een pluizige spons,
die zwelt en samenknijpt
op het ritme van de hartslag.
Het golft door m’n aderen,
als een karretje over een achtbaan,
dicht op elkaar gepakt,
met die gewichtsloze sensatie van het
vallen
bij iedere uitademing.
Het schiet door m’n hoofd,
als een losgeslagen waterslang,
oncontroleerbaar kronkelend.
Niet te vangen zonder
geraakt te worden,
enkel te stoppen door
de kraan dicht te draaien.

Astrid

Foto by Only lines

Reacties

  1. Gedicht door jou geschreven? Mooi! Door je te schuren worden je contouren zichtbaarder die van jezelf :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eh ja, een eerste eigen dichtsel op dit blog. Het was één van die kronkelende gedachten die er even uit moest ;-)
    Een directeur had als gevleugelde uitspraak bij 'problemen': zonder wrijving geen glans. Die hou ik altijd maar in m'n achterhoofd, ik vind hem lief en hoopvol.
    Dank.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populairste scribble

Uit het veld geslagen

Deze tweede lesdag van ons nieuwe schooljaar zit ik voor het eerst thuis in zoom. De zomergriep heeft me te pakken. Inmiddels koortsvrij, maar zowel m'n kriebelhoest als m'n lichaam houd ik liever uit trein en klaslokaal. Gelukkig is er een online verbinding en dat werkt prima.  Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet. Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. N