Doorgaan naar hoofdcontent

Klein gedacht, groot plezier


Ik heb me laten verleiden tot de aanschaf van een Must-Have. Het ging eigenlijk heel snel, het was gebeurd - zeg maar - voordat ik er erg in had. Via Twitter kwam ik op de mooie site van Gijs. Gijs is dingen bedenker. En Gijs verkoopt kaartjes. Zelf bedacht, zelf ontworpen, zelf op de markt gebracht. Waarom Gijs me op Twitter ging volgen is me een raadsel, waarom ik hem op z'n site opzocht eigenlijk ook. Maar ik was gelijk verkocht.

Het zijn namelijk niet zomaar kaartjes, het zijn scribble kaartjes. Voor kleine krabbels, voor het ordenen van je gedachten, je dag, je week, je leven. Voor mij dus. Hij ontwierp negen soorten, met vlakken, lijnen of hokjes, en gaf ze een leuke naam. Voor elke gelegenheid een passende vorm. Bestellen gaat echt supersnel en is niet duur. Kies er gelijk vier en de portokosten vervallen, slim van Gijs. Eerst even betalen en de volgende dag liggen ze in je brievenbus. Vandaag dus! Keurig verpakt, met een welkomskaartje en bewaarhoesje. Die Gijs.

Zijn ze niet lief?

Reacties

  1. Gewéldig! Ik vind ze ook lief =)
    En de site is zo simpel maar toch duidelijk dat ik begrijp dat je ze meteen besteld hebt.
    Leuke blog heb je trouwens!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Louise: Ja, de site is al net zo handig als de kaartjes zelf. En bedankt voor je compliment ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g