Doorgaan naar hoofdcontent

Verstoppertje


Het is zover.
Buiten koud.
Binnen de kachel 
een streep hoger.
Soms harde spikkels,
dan zachte vlokken.
Gezichten verstoppen zich
in opgetrokken kragen.
Schouders trekken krom,
alsof klein maken sneller loopt.
Auto en fiets nemen 
een stapje terug.

We houden stand.
We weten hoe dit werkt.
Maar ergens dichtbij 
is altijd iemand 
die zich voor het eerst
met groeiende verwondering afvraagt 
waar de wereld is gebleven.

Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...