Doorgaan naar hoofdcontent

De verkoop van een oorlog

Tegenlicht (VPRO) is een informatief programma met het doel om inzicht te verschaffen in de wijze waarop de samenleving zich vormt, zowel in ons land als daarbuiten, en de factoren en invloeden die daarbij een rol spelen. Op 17 maart vertoonden zij De verkoop van een oorlog, binnen een 4-delige cyclus over Irak. Wat je ziet is een staaltje ‘communicatietechnieken’ waar je stil van wordt. Is het echt zo erg gesteld in de wereld? Ja, dus. En ook deze documentaire is weer onderdeel van dat spel. Daarom besteden scholen én bibliotheken steeds meer aandacht aan mediawijsheid: weet wat je ziet en snap wat de maker graag wil dat jij ziet.

Gemist?
Ga er even voor zitten, klik hier en laat me over 50 minuten weten wat je er van vond.

De inhoud
22 maart 2003. De opmars naar Bagdad is drie dagen gaande. In het perscentrum van US Central Command verschijnt de Coalition of the Willing aan de zijde van opperbevelhebber generaal Tommy Franks. Het is de eerste persconferentie sinds het begin van de oorlog en naast een Brit, Australiër en Deen - landen die de inval militair steunen - staat daar ook luitenant kolonel Jan Blom... from the Netherlands. Hij had daar niet moeten staan. Vijf jaar na dato een deconstructie* van de communicatiestrategieën die de Amerikanen hanteerden om de internationale gemeenschap te overtuigen van de noodzaak van de oorlog in Irak. Het militaire apparaat, de internationale pers en zelfs de Coalition of the Willing, allemaal werden ze onderdeel van de beeldvorming, soms in de vorm van 'behang', figurant of als reclameslogan.
* methode waarbij teksten zo worden gelezen, dat niet alleen wat er staat bij de interpretatie wordt betrokken, maar ook wat er niet staat een rol kan spelen

Reacties

Populaire scribble

Beste meneer Chambers,

Waarom? Probéér het me in ieder geval uit te leggen. Ik wil het echt snappen. Waarom? U hebt me de laatste tijd behoorlijk bezig gehouden. Door een artikel over uw laatste boek uit een serie van zes , besloot ik ze allemaal te lezen. U hebt bijna 30 jaar de tijd genomen voor het schrijven, ik las ze in een paar maanden. U bent een gewaagd schrijver, voor tienerboeken, maar dat kan ik als bijna 40-er wel aan. De kennismaking via Je moet dansen op mijn graf was gelijk raak. Wat maakte dat ik er natuurlijk een post over schreef. Onderweg merkte ik dat uw boeken toch best verschillen van toon en schrijfstijl. Zo sprak Verleden week , de jongste van de zes, me het minst aan. Met Nu weet ik het betreedt u het pad van het geloof. Voor iemand zonder godsdienstige achtergrond een interessant pad om samen met de hoofdpersoon te bewandelen. En De Tolbrug was weer subliem. Mooie vorm, goed verhaal. Terecht dat u daar prijzen mee hebt gewonnen en dat het is bewerkt voor toneel. Niets is wat het...