Doorgaan naar hoofdcontent

Enschede in de mist

Nieuwjaarsnacht van 1 januari 2008 zal voor veel mensen onvergetelijk zijn geweest. Wat op oudjaarsdag begon als een merkwaardige blauwe walm (zal wel door het vuurwerk komen...) groeide in de loop van de avond uit tot een mist met een zicht van 0 meter. Als we allemaal verstandig de rotjes en vuurpijlen hadden opgeborgen, was het misschien niet zo uit de hand gelopen. Maar ja, verstand en vuurwerk, dat valt ook niet mee.

Ik hoorde tot de gelukkige mensen die de deur niet uit hoefde. Ik genoot veilig van een grijze wereld, die na de klok van 12 soms rood of groen of blauw kleurde. Voor anderen begon toen het Grote Avontuur; de weg naar huis vinden. Velen lieten zich door TomTom naar huis navigeren. Of de bijrijden hing uit het raam om de stoeprand te volgen. Lopen was net zo gevaarlijk, want voeten zag je niet. Wie niet op 10 meter van z'n huis verdwaalde, deed wel 4 uur over een afstand van 10 minuten. Heel wonderlijk.

Gelukkig levert elk avontuur ook iets moois op. Het was hier op aarde dan misschien een kleine hel, slechts een paar meter hoger moet zich een fantastisch schouwspel hebben afgespeeld. Een heldere hemel, een wollen deken en daar tussen het prachtigste vuurwerk. Als je dan het geluk hebt op één van de hoge torens van Enschede te staan, levert dat een sublieme foto op!


Met dank aan Erik en Eazy

Reacties

  1. Wow! Van waar is die foto gemaakt?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vanaf de AEGONflat aan de Boulevard!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Super plaatje zeg, mooie blog er ook bij...
    Heb je de foto ook in het groot?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Gijsbert: Grappig dat je hier nu nog op terecht komt! Ik heb de foto zelf niet, maar misschien kan Eazy je helpen. Je kunt hem benaderen via z'n site en klik op CONTACT. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je