Doorgaan naar hoofdcontent

Enschede in de mist

Nieuwjaarsnacht van 1 januari 2008 zal voor veel mensen onvergetelijk zijn geweest. Wat op oudjaarsdag begon als een merkwaardige blauwe walm (zal wel door het vuurwerk komen...) groeide in de loop van de avond uit tot een mist met een zicht van 0 meter. Als we allemaal verstandig de rotjes en vuurpijlen hadden opgeborgen, was het misschien niet zo uit de hand gelopen. Maar ja, verstand en vuurwerk, dat valt ook niet mee.

Ik hoorde tot de gelukkige mensen die de deur niet uit hoefde. Ik genoot veilig van een grijze wereld, die na de klok van 12 soms rood of groen of blauw kleurde. Voor anderen begon toen het Grote Avontuur; de weg naar huis vinden. Velen lieten zich door TomTom naar huis navigeren. Of de bijrijden hing uit het raam om de stoeprand te volgen. Lopen was net zo gevaarlijk, want voeten zag je niet. Wie niet op 10 meter van z'n huis verdwaalde, deed wel 4 uur over een afstand van 10 minuten. Heel wonderlijk.

Gelukkig levert elk avontuur ook iets moois op. Het was hier op aarde dan misschien een kleine hel, slechts een paar meter hoger moet zich een fantastisch schouwspel hebben afgespeeld. Een heldere hemel, een wollen deken en daar tussen het prachtigste vuurwerk. Als je dan het geluk hebt op één van de hoge torens van Enschede te staan, levert dat een sublieme foto op!


Met dank aan Erik en Eazy

Reacties

  1. Wow! Van waar is die foto gemaakt?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vanaf de AEGONflat aan de Boulevard!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Super plaatje zeg, mooie blog er ook bij...
    Heb je de foto ook in het groot?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Gijsbert: Grappig dat je hier nu nog op terecht komt! Ik heb de foto zelf niet, maar misschien kan Eazy je helpen. Je kunt hem benaderen via z'n site en klik op CONTACT. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...