Doorgaan naar hoofdcontent

Eindelijk: de BiebHengelo 2.0-show


Er was eens, lang geleden, niet zo gek ver hier vandaag, een bijzonder clubje mensen. Een soort denktank. Niet zomaar een gewone denktank, nee, een 'creatieve' denktank. En het waren ook niet zomaar een paar gewone mensen, nee, dit waren 'enthousiaste' mensen. En ze hadden heel veel kwaliteiten. Wat dat opleverde? Nou, veel kennis en energie enzo. Wat ze daarmee deden? Nou gewoon, bundelen, om dat weer om te zetten in projecten. Geen gewone projecten natuurlijk, nee, hele 'innovatieve' projecten. Het waren van die projecten die uitdaagden, die ervoor zorgden dat ieder mens uit dat bijzondere clubje z'n eigen mentale barrières overschreed. Dat soort projecten.

Op een dag waren deze mooie mensen weer eens bij elkaar geweest, en ze hadden gedacht en gedacht. En aan het eind van de dag dachten ze dat ze best een paar hele mooi projecten hadden bedacht. Iets groots en iets kleins. Iets simpels en iets ingewikkelds. Iets goedkoops en iets duurs. Eigenlijk iets met 'voor elk wat wils', zoals ze dat wel eens noemden. En ze zeiden tegen elkaar: "Ja, dit is leuk, dit is wat we gaan doen, want als wíj dit leuk vinden, dan vinden anderen het ook vast heel leuk." Dus ze gingen aan de slag.

Iedereen koos een project uit dat het best paste bij zijn eigen kwaliteiten en kennis en waar hij de meeste energie van zou krijgen. Want ja, iedereen wilde er natuurlijk wel op z'n best vanaf komen. Iedereen wilde natuurlijk wel het meest enthousiast zijn. Zo gaat dat, met clubjes mensen. En die mentale barrières? Ach, die waren er op dat moment allang niet meer. Iemand had die heel onopvallend weggetoverd, zomaar, toen er even niet werd opgelet. Ik weet het niet zeker, maar tot op de dag van vandaag verdenk ik dat kleine mannetje ervan. Dat mannetje, die dat clubje mensen zo'n beetje bij elkaar hield. Die door dat clubje ook wel 'captain' werd genoemd. Zo zie je maar, we hebben allemaal een leider nodig. Zelfs bijzondere clubjes mensen. Zo gaat dat.

Maar ja, na deze mooie dag kwam helaas niet alleen maar rozengeur en maneschijn. Want het waren dan misschien wel hele bijzondere mensen, daarmee stonden ze natuurlijk nog niet boven de wetten van het leven. De wet van Het Grote Uitstel, bijvoorbeeld. Die wet, die zo hardnekkig is en die zich altijd wel ergens en op het meest onverwachte moment plotseling laat gelden. Nou die wet dus, daar hadden twee bijzondere mensen van dat clubje best wel wat last van toen zij enthousiast met hun project op stap gingen.

Gelukkig is er ook nog een andere wet. De wet van De Winnende Aanhouder, en die overwint altijd! Dat wisten ook deze twee bijzondere mensen. Dus zij hielden aan en overwonnen. Misschien ook wel geholpen door het feit dat hun project binnen de categorie klein-simpel-en-goedkoop viel. Want zeg nou zelf, wie vindt zoiets nou niet leuk! En weet u wat nog leuker is? Het project is ook nog eens openbaar en interactief. Als in 'voor iedereen' en 'om mee te doen'. Hoe?
Heel simpel.


Wat u dan gaat beleven?
Tja, dat hoofdstuk moet helaas nog geschreven worden.
En daarvoor moet u nog twee bijzondere nachtjes wachten.
Dus, snaveltjes dicht en oogjes toe...

Slaap lekker.

Reacties

  1. Ja Sofie, soms is het leven geen sprookje :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Op maandag 8 maart werken en dan kan ik niet tegelijk online zijn. Maar misschien kan ik er achteraf nog iets van zien/lezen? Ik hoop in elk geval dat jullie nog lang & gelukkig leven!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @schrijver: er komt vast nog wel een hoofdstukje achteraan ;-) Werkze

    BeantwoordenVerwijderen
  4. wauw! je weet de spanning goed op te voeren!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. De nachtjes zijn voorbij (ook voor jou Edwin ;-)), nu alleen nog even wakker worden en dan aan de bak!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Goedzo!!
    Ik volg je al, dus zie het vanzelf voorbij komen straks.
    Zetmop!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Mark en Jouke: Leuk dat jullie even meededen. Iedereen weet nu hoe twitter werkt! Een verslag volgt nog wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. herkansing,wegens typefout


    En vertel... hoe ging het?
    zat vol spanning voor de pC op mijn vrije ochtend ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @steenwijk: Klopt, ik heb je voorbij zien komen en je tweet beantwoord. Voor de rest kon je blijven volgen en reageren. Niet spannend genoeg? Sorry. Ik ga er NU een stukkie over schrijven!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn theosofische bijeenkomsten hield rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de ga...