Ik weet niet hoe het u vergaat, maar ik vind het sinds kort knap onrustig op dit blog. Overal drukke foto's en videobeelden. Er klopt iets niet. Maar ja, dat heb ik toch echt zelf zo gecomponeerd...
Daarom vandaag alleen een gedicht. Zonder boodschap, zonder poeha, met veel wit. Voor de toelichting en bijpassende foto klikt u op de link. Of u laat het.
Daarom vandaag alleen een gedicht. Zonder boodschap, zonder poeha, met veel wit. Voor de toelichting en bijpassende foto klikt u op de link. Of u laat het.
Dirigent
Als de regen traag blijft vallen
en het licht wordt als aan zee,
sluit de ochtend naadloos
op de avond aan. Dat klinkt
als somberheid, maar niet
per se. Je hoeft niet alles
in mineur te zingen. Je doet
de dingen met je beste been
vooruit. Aan donker zit altijd
een kant die glanst zoals
de natte straat. Het heet ook
hondenweer voor iets.
Is het niet grappig dat je
je evenwicht verliest bij het
schudden van je vacht.
Je weet dat oefenen niet
bij het leven hoort. Alles is
altijd voor echt. Je moet
de straat op en verdrinken,
je borstzak brandend van
het kaartje voor een stoel
dicht bij de dirigent. Hij
wijst je met het tillen van zijn
handen op het belang van
het moment.
Reacties
Een reactie posten