Doorgaan naar hoofdcontent

De eerste ronde


Ik heb eigenlijk niet zoveel met jubilea enzo. De derde verjaardag van Scribbles ben ik 'glad vergeten', dat was ergens eind maart. De 500ste blogpost ook, ruim 120 stukkies geleden. Ik heb geen trouwdatum en verjaardagen vind ik ook wel oké zo.

Maar vandaag maak ik een uitzondering. Want er zijn allemaal schriftelijke bewijzen dat ik precies vandaag de dag 12,5 jaar in dienst ben bij Bibliotheek Hengelo! En officieel heb ik zelfs dubbel feest: een bronzen dienstverband en ambstverband. Nou ja, dat laatste dat geloof ik dan wel weer.

Waar ik rustig en overzichtelijk begon met 32 uur verdeeld over inlichtingenwerk en 'contactfunctionaris' voor 0 tot 12 jaar, werk ik nu 36 uur full speed en kriskras door de branche. Eigenlijk was de enige constante het onderwijs als doelgroep. En de Hengelose collega's natuurlijk!

Waren het leuke jaren? Nou zeker. Was het leerzaam? Dat kun je wel stellen. Maak ik de tweede ronde vol? Tja, wie kan dat nog zeggen in deze tijd. Laat ik maar gewoon beginnen met 12,5 plus 1 dag, en nog één, en nog één. En voor je het weet...

Bedankt allemaal voor de samenwerking en de mooie kansen die me geboden zijn.

Beeldje

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Kijk om je heen

  Na de schokkende uitslag van deze verkiezing merk ik dat ik vooral heel stil word. Hoe graag ik ook mijn wijze steentje wil bijdragen aan een 'hoe komt dit toch' of 'hoe nu verder', ik geloof niet dat ik daar de stem of de pen voor heb. Ik ben meer van het fluisteren en het potlood. En van het branden van een vredesvlammetje in m'n hart en woonkamer. Gelukkig buitelen columnisten al over elkaar heen met scherpe analyses. Mijn favoriete Correspondent heeft zelfs  een heel dossier  over wat er gaande is. En natuurlijk weten onze cabaretiers hier de komende tijd ook wel raad mee.  Ik laat alle duiding en lawaai maken dan ook graag aan hen over. Wat me wel raakt en inspireert zijn de slotwoorden van Dolf Jansen op Radio1 . Laat ik mijn bescheiden podium dan maar openstellen voor zijn hoop en medemenselijkheid. Want mijn hemel wat gaan we dat nog nodig hebben... "In het volle licht stappen lijkt me nu wel een goed idee. Zie wat er gaande is. Kijk om je heen wie je