Doorgaan naar hoofdcontent

Social tagging

Een tijdje terug stond in Vives een artikel over Social tagging: met meerdere mensen, op een informele manier en op basis van associaties, sleutelwoorden koppelen aan bestanden. Het Telematica Instituut heeft met het SURFnet/Kennisnet Innovatieprogramma in een experiment onderzocht wie er betere tags verzinnen voor videofragmenten die leerlingen moeten opzoeken: experts of medeleerlingen.

Verrassend genoeg bleken door leerlingen aangedragen tags doeltreffender te zijn. "Dat lijkt te komen doordat het vocabulaire van scholieren meer lijkt op dat van medeleerlingen."

Ik vind dat helemaal niet zo verrassend, eerlijk gezegd. En de reden lijkt me nogal logisch. Het artikel legt de achtergrond nog even uit. Van oudher is het de taak van de vakspecialist, bijvoorbeeld een bibliothecaris, om metadata aan bestanden te koppelen. Dit gebeurt volgens een bepaalde formele standaard. Onderzoekers stellen nu dat deze formele manier tijdrovend (lees: kostbaar) en inflexibel is en niet aansluit bij het zoekgedrag van de gebruiker. Een oplossing hiervoor is social tagging. Door gebruikers te betrekken bij het toekennen van sleutelwoorden, is de kans groot dat andere gebruikers het aanbod beter kunnen vinden.

Tot slot komen er twee opvallende uitspraken: "Het is goedkoper als je geen professionals hoeft in te zetten." en "Een belangrijke vraag is nu hoe je mensen motiveert om tags toe te voegen aan videomateriaal. Hierop richt een deel van het vervolgonderzoek."

Ik krijg daar dus een raar gevoel bij. Volgens mij is er onderzoeksgeld weggegooid om tot die eerste conclusie te komen. Wij leren scholieren om in de door ons aangebrachte structuur te zoeken, maar als je ze de kans geeft om in een door henzelf aangebrachte structuur te zoeken... Ja, dat is waarschijnlijk veel effectiever. Toch hadden ze dat onderzoeksgeld ook kunnen gebruiken om van die 'dure' professionals in te huren om alle materialen volgens een leerlingvriendelijker structuur te ontsluiten. Dat kunnen we en doen we ook al. Onze klanten kennen bijvoorbeeld in My Discoveries eigen trefwoorden aan onze materialen toe en delen deze met anderen. Dat verrijkt de catalogus en maakt materialen beter vindbaar. Maar het mag ook allemaal niks meer kosten tegenwoordig en als bibliotheek moet je je nog altijd verantwoorden als je ergens geld voor vraagt.

Als klap op de vuurpijl gaan ze nu ook nog onderzoeken hoe ze die leerlingen moeten motiveren om zelf tags toe te voegen. Dat is weer heel veel geld dat dus níet naar die 'dure' professional gaat, die eerst een betere zoekstructuur gaat aanbrengen en het de leerlingen dan ook nog leert te gebruiken. Jammer.

Reacties

  1. Nog een keer gelezen en over nagedacht.
    Zou er geen combi mogelijk zijn: deskundigen van de bieb + leerlingen die de tags/labels aanbrengen?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, waarom niet? Deskundigen kunnen ook zorgen voor een soort middenweg; een formele structuur én gebruiksvriendelijke tags.
    Ik viel vooral over het feit dat er zelfs 2x wordt verwezen naar die dure professionals én dat ze nog even moeten onderzoeken hoe ze die gebruikers zover krijgen dát ze zelf die tags (voor niks?) willen aanbrengen. De wereld op z'n kop, volgens mij.
    Je kunt ook een combi maken à la My Discoveries. En daar hebben die dure professionals de techniek al voor in huis.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Berlijn - Stadsbeer Schnute

Berlijn dankt haar naam en stadswapen aan de beer. Er doen veel verhalen de ronde over de relatie tussen beer en Berlijn. De meest overtuigende is de hypothese van onderzoeker Theodor Zell. Volgens Zell is de stad Berlijn gesticht in de buurt van een plaats waar zich veel beren ophielden, ter hoogte van de huidige Nederlandse ambassade . Dit was aan het eind van de twaalfde eeuw een ondiepe, vlakke plaats in de Spree. Ook beweert hij dat het woord Berlin vroeger 'bereplaats' beteken-de. En dat maakt z'n theorie geloofwaardig genoeg! Waar of niet, je komt de beer overal tegen. Niet alleen in alle soorten en maten op straat en in de souvenierswinkels, maar ook in het echt. Knuffelijsbeer Knut kennen we nu wel, dus die slaan we even over. In het hartje van de stad resideert in de berenkuil Am Köllnischen Park sinds augustus 1939 de enige echte Berlijnse stadsbeer. De vreugde na de feestelijke opening was van korte duur. De beren hadden zwaar te lijden tijdens de oorlog. All