Doorgaan naar hoofdcontent

De eerste verslaving

Oké, dat bellen, agenda beheren en contactpersonen bijhouden, dat gaat allemaal wel wennen. Een postje bloggen is alleen leuk als je niks te doen hebt. Foto's maken kun je beter aan een echte camera overlaten. En een route uitstippelen met Google maps is aardig voor de visite. Maar dan? Uitgespeeld?

Nee hoor, want de HTC heeft een spelletje voor de echte geduldigen onder ons, die met de fijnere motoriek. En laat ik nou net...

Wij hadden thuis een spel waar ik me als kind uren mee kon vermaken: Labyrint. Het staat nog steeds op zolder trouwens. Degelijk, simpel speelgoed! Een vierkante houten bak, met daarin twee losse plateau's. Het binnenste bevat een doolhof van schotjes, zo'n 50 gaatjes en een lijn langs alle schotje en gaatjes van linksboven naar rechtsonder. Via twee kleine draaiknoppen beweeg je de plateau's heen-en-weer en op-en-neer. En dan heel voorzichtig een balletje over de lijn naar het eindpunt 'rollen'. Ik was bijna net zo goed als m'n vader, heen en terug in één keer.

Deze digitale variant haalt het niet bij die fysieke houten bak, waardeloos. Wel heel dicht in de buurt van die oude herinnering komt het spel Teeter. Even voorstellen...



Dit filmpje laat alleen Level 1 en 2 zien. Eitje! Maar heel goed om warm te draaien. Het wordt echt wel lastiger. Vanaf Level 17 is het lachen; hij gaat over op een hellend vlak met paaltjes in plaats van schotjes. Je ziet aan de kleuren wel waar het omhoog en naar beneden gaat, maar je ziet niet hoe stijl de helling is. En er zitten wel een paar 20%-tjes bij! Ik zit nu op Level 30 en die is niet leuk. Even de glühwein laten staan en het vanavond maar weer eens proberen. Hoeveel Levels zouden er eigenlijk zijn?

Wilt u dit ook, voor een gezellige oudejaarsavond? Ik geloof dat je het hier kunt downloaden. Veel succes!

Reacties

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g