Doorgaan naar hoofdcontent

Stomme computer

Ik geef het op.

Oké, ik ben geen wizzkid, maar toch ook geen totale digibeet. En plots is het daar, dat moment... dat het me allemaal een beetje teveel wordt.

Deze zomer kocht ik een nieuwe laptop, met alle toeters en bellen die Vista inmiddels biedt. Via m'n baas kreeg ik daar voordelig de nodige programma's
bij en het scribblen kon beginnen.

Maar ik zat nog met dat gratis kadootje in m'n maag. Een gek antennetje, met afstandsbediening en een dikke USB-stick. Ja, iets met digitale TV op je computer ofzo, maar het lag tot nu toe op de plank.

Geïnspireerd door een collega besloot ik er vanavond maar eens de tijd voor te nemen. Ik heb toch immers al wel vaker iets geïn-stalleerd? Kom op, zet die angsten voor pop-ups, verwarrende keuzemenu's en het 'vervuilen van je pc' opzij en vertrouw op je gezonde verstand. Gaat lukken.

Dus niet. Waar moet die antenne eigenlijk in? (dank lief) 'Driver installeren.' Is dat die USB? Eerst stap 1. Maar die menu's uit de handleiding verschijnen bij mij helemaal niet. Dan maar stap 2. Blijft ook hangen op 'onvoltooid'. Hé, er is al wel een pictogram op m'n bureaublad verschenen. Maar die USB, die wordt maar niet geaccepteerd. Alles weer verwijderen? Ja, dat maar eens probe-ren. Herstarten, nieuwe ronde, nieuwe kansen. Hè, nu komt hij echt niet meer voorbij het installeren van die USB. Net ging dat toch wel goed? 'Kan het stuurprogramma niet vinden'? Zoek dan! Ook niks. Dan maar eens op de website kijken. Waar stáát dat product eigenlijk? Het bestaat gewoon niet! -help?- En waarom lacht die blonde toch nog steeds zo vreselijk blij naar me? Het lachen is mij allang vergaan.

Ik heb geen tv. Dat is een keuze. Op uitzendinggemist kijk ik soms naar mooie programma's, als het mij uitkomt. Dat bevalt me. Wat moet ik toch met die rare antenne? Al die ongevraagde hebbe-dingetjes, ze brengen vaak alleen maar meer onrust. Heb ik daar-voor m'n mooie boek laten liggen...

Eén voordeel levert dit avontuur wel op: m'n writers bloc is voor vanavond in ieder geval verholpen!

Oké, nog gauw één hoofdstukje dan.

Reacties

  1. Heb 'm gevonden! (je hebt wel de CD-ROM geplaatst?)
    http://www.sweex.nl/documents/MM002/2/MM002_manual_ned.pdf

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb maar één ding te zeggen: http://www.apple.com/nl/macbook/

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eazy: bedankt! maar die handleiding staat inderdaad op de cd-rom die ik inderdaad heb geplaatst ;-) En dan nog lukt het niet? Nee, helaas...

    @stella: ik ben niet alleen blond, maar ook nog eens heel eigenwijs. Misschien in een volgend leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dan kan ik alleen maar zeggen...succes ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Waarom zouden ze bij zo'n ding een afstandsbediening doen? Zou dan nu echt alleen zijn om iets te gooien te hebben als het niet lukt? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @mark: Het slaan, vloeken of gooien naar computers heb ik al afgeleerd. Zonde van de energie. Ik geef me geruisloos gewonnen, doe even iets anders en probeer het daarna gewoon nog een keer. Wie weet zelfs met een antennetje en een dikke USB-stick!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Kies: een gedicht

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen . Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal. Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast . Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo , nietwaar? Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt. Stadsdichterpodcast: Kies Kies Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed. En wat de dichter doet is pleiten voor het een. Hij wil zijn leven niet door we