Doorgaan naar hoofdcontent

Schrijfgenoten gezocht


In Leesgoed (2008-7) staat een artikel over een bijzonder lees- en schrijfbevorderingsproject van An van 't Oosten en Bert Kouwenberg. Samen ontwikkelden ze de site Schrijfgenoten, om kinderen van groep 7 en 8 bij het schrijfproces te betrekken. Actief en educatief.

De site verbeeld de plattegrond van een basisschool in Den Haag waar het allemaal mee begon. In elke ruimte is wel wat te doen: praten in het groepslokaal, opzoeken in de mediatheek, lezen in de bibliotheek, schrijven in de schrijfzolder, luisteren en kijken in de studio, iets maken in het atelier, iets bewaren in het museum en spelen in het theater. En natuurlijk kunnen kinderen er contacten leggen en reageren. Ze leren er niet alleen over de tot stand koming van een verhaal. De site zit ook vol uitdagende en inspirerende schrijf- en leesactiviteiten, zoals het insturen van je 'mooiste zin'.

In Den Haag is de site inmiddels onderdeel van het lees- en taalonderwijs. Sinds 1 september is Schrijfgenoten online, zijn andere scholen in het land ook welkom en volgen de bezoekers het ontstaan van Bert en Ans nieuwe boek In het spoor van de Rode Leeuw, dat voorjaar 2009 uitkomt.

Een eerste zwerftocht door alle digitale ruimtes leert me dat alles al heel behoorlijk is ingericht en het toegankelijk is uitgewerkt. Nog niet alles lijkt helemaal af, maar dat is ze vergeven. Midden in het artikel schrijft Bert namelijk het volgende pleidooi.

Als onderwijzer hecht ik veel waarde aan lees- én schrijfbevordering, omdat het mogelijkheden biedt voor levensecht onderwijs. Verhalen (geschreven en gelezen) gaan over troost, verwondering, vertrouwen, over vergankelijkheid en mededogen, over verlangen, verwachting en hoop. Dat zijn grote woorden, inderdaad, maar het leven is groot. Zonder misschien de juiste woorden te kennen, weet ieder kind waar het over gaat.

Kinderen zijn gevoelig voor de kracht en de schoonheid van taal. Als je ze vraagt een aansprekende alinea te kiezen uit een boek dat ze hebben gelezen, blijkt dat het gekozen stukje karakteristiek is voor het boek en typerend voor de eigen persoon. Achter de keuze van een favoriete alinea ligt een wereld van denken, voelen en zijn. Lezen en leven liggen niet alleen als woorden dicht bij elkaar.

Kijk, dan heb je het gesnapt en mijn hart gestolen.

Sommige leerkrachten vullen op de evaluatieformulieren van ons project Toon je Taal! in dat het taalgebruik te moeilijk was, of dat de voorstelling te lang duurde, of dat de kinderen het niet hebben gesnapt. Maar ze lijken daarbij over het hoofd te hebben gezien dat diezelfde kinderen bijna een uur ademloos zaten te kijken en luisteren en na afloop de strekking van het verhaal prima konden navertellen.

Kinderen kunnen veel meer aan dan we denken. Ondanks de zapcultuur. Dus laten we vooral niet stoppen met ze te blijven uitdagen, of dat nu via een interactieve schrijfsite is of via muzikale vertelvoorstellingen. Toon je Taal!

Reacties

  1. Mooi! Je blogtekst. Misschien moet ik je maar gaan volgen of aan Netvibes toevoegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed plan! Ik dacht eigenlijk dat je dat al deed ;-) En bedankt voor je compliment.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Je staat in mijn netvibes nu, dat volgt wat makkelijker dan de manier waarop ik dat tot nu toe dee :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Zo mooi...
    Dank je voor deze link.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g