Doorgaan naar hoofdcontent

Alice in Organisatieland

Ik weet niet meer op welk biblioblog ik voor het eerst las over Alice in Organisatieland, maar ik weet wel dat het boekje in m'n verwenkoffer zat toen ik onlangs uit Maastricht terugkwam.

Het is een magisch boekje. Het nodigt velen uit om erover te schrijven, om het aan te bevelen, om het uit te lenen. Mij doet het zelfs complotten smeden om het bij onze managers en directeur onder de kerstboom te krijgen. En anderen inspireert het tot het maken van prachtige visuele 'essenties'.

Marina Noordegraaf is zo iemand die dat kan. En die dat zichtbaar met veel liefde doet. Dat inspireert mij dan weer, om die volgende powerpointpresentatie nog anders aan te gaan pakken. Want dan weet ik zeker dat m'n verhaal nooit vergeten wordt.

Kijk zelf maar...



Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...