Doorgaan naar hoofdcontent

Zwieren, zwaaien, sensatie draaien!

Dus Essen dacht: dat nieuwe blogkuiken daar in het oosten, dat moest maar eens volwassen worden op onze blogkermis! Oei, spannend, maar ook wel leuk. Dank Essen.

Het kuiken broedt inmiddels al op een mooi ei, dus houdt m'n scribbles in de gaten. Of het een draaimolen, achtbaan of spiegelpaleis wordt, dat houd ik nog even in het midden. Maar een opwarmertje heb ik al wel voor u, voor het geval u hem de eerste keer gemist hebt.



Tot de volgende ronde!

Reacties

  1. Hij blijft mooi. (dat begrip blogkermis ga ik maar eens onderzoeken dit weekend)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Eazy: Al iets gevonden? 't Is simpel. De kermishouder blogt een post en voegt aan het onderwerp wat stellingen, vragen of meningen toe. Daarmee is iedereen uitgenodigd een eigen post te bloggen als antwoord op de stellingen, vragen of meningen. De kermishouder verzamelt alles en sluit het blogfeestje af met een samenvatting en conclusie. En draagt tenslotte de kermis over aan een andere blogger. Dus wie weet zie ik je nog wel in de achtbaan terug ;-)

    @Henk: Ik stal hem alweer een tijdje geleden stilletjes van Eazy, dus de dank is ook aan hem!

    @Essen: we zullen zien ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha en een overzichtje van de biblioblogkermissen zie je op onze wiki: http://nlbiblioblogs.pbwiki.com/Blogkermis

    Ben benieuwd Astrid!!

    Dymphie
    http://nlbiblioblogs.pbwiki.com/

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oei, ik sta d'r al in! Ik ben nog even alle touwen, schroeven en tentharingen aan het controleren. Binnenkort gaat 'ie open ;-)
    Tot gauw

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Het gouden boek

Voor mijn stage bij Willem. Hart voor levensvragen bezoek ik nu ook zelfstandig cliënten thuis. Deze ochtend zit ik voor het eerst bij een jonge vrouw met grote vragen. Het is op vele lagen een bijzondere ervaring. De herkenning van de eenzaamheid in een bijna overweldigende wereld die niet past. Mijn gevoel van willen geruststellen met dat het echt allemaal wel goed komt 'als je later groot bent'. En een dankbaarheid dat ik er deze dag op deze plek voor haar mag zijn en waarschijnlijk echt iets kan bijdragen in het verlichten van haar last. De vraag is alleen nog even hoe, want ik heb geen toverdoos met het antwoord op de vraag naar de zin van dit alles. Maar ik kan haar wel bijschijnen in haar zoektocht. Dus ik stel vragen en laat haar vertellen. Dat kan ze goed, het is een slimme meid, met al heel veel zijwegen in haar levensverhaal die we zouden kunnen bewandelen de komende tijd. Aan het eind weet ik alleen niet zo goed hoe ik deze kennismaking zo afrond dat er iets van ee...