Doorgaan naar hoofdcontent

Kijken in de Ziel

Onlangs had ik een wat beschamend 'leermoment'. Ik bekeek de eerste aflevering van een nieuwe serie van de RVU: Kijken in de ziel. Hierin portretteert Coen Verbraak toppsychiaters over hun vak én over zichzelf. Leuk, psychologie, mensen, smullen. In die eerste aflevering maken we kennis met het vak van psychiater en met de vakbroeders, die de komende dinsdagavonden uitgebreider aan het woord komen. Bij ene Christa Widlund schieten m'n werkbrouwen omhoog. Hè? Dat lijkt Anna Enquist wel. Wat een frappante gelijkenis, hoe is het mogelijk...

Oh schaam, bij het teruglezen van de aankondiging in de gids staat luid en duidelijk dat deze psychotherapeute niemand minder is dan schrijfster Enquist, die al sinds jaar en dag publiceert onder een pseudoniem. Hoe maak ik dit goed? Misschien door maar gewoon eens een boek van haar te lezen. Contrapunt, bijvoorbeeld. Waarin ze een analyse van Bachs Goldbergvariaties parallel laat lopen met een analyse van de relatie met haar verongelukte dochter. En waarin ze opmerkelijke gelijkenissen in vorm en dynamiek vindt. Bach schreef de variaties aan het eind van zijn leven om de plotselinge dood van zijn zoon te wreken. Enquist schreef het boek om de plotselinge dood (en wellicht het leven) van haar dochter te verwerken. Ja, dit ga ik lezen.

De serie kan ik iedereen aanraden. Niet vanwege de vernieuwende psycologische inzichten, maar omdat het zo intrigerend is om verschillende psychiaters over hun vak te horen praten. Omdat ze soms zo grappig verschillend antwoord geven op dezelfde vraag. De één vanaf een troon met een soort wetenschappelijke muur om zichzelf heen, terwijl de ander met sommige patiënten vrienden voor het leven blijft of zelfs verliefd wordt. Het merendeel zit daar zo'n beetje tussenin, met een prettige mix van menselijkheid en professionaliteit. En ik kan het niet helpen, maar bij elke psychiater die voorbij komt dringt telkens weer die ene vraag bij mij naar boven. Wat is jóuw verhaal? Ja, dit ga ik volgen.

Reacties

  1. Mooi, ik schuif vandaag of morgen ook weer aan voor deel 3.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben overtuigd, vanavond Uitzending Gemist maar eens aanzwengelen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Goed plan, ik doe mee. Gister is het er niet meer van gekomen. Iets met een etentje met werkrelaties ofzo ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo