De vakantie is nu echt voorbij. Ik kan alweer twee schooldagen en één werkweek afvinken. Voor me ligt een seizoen dat is opgedeeld in 240 blokjes met lessen, supervisie en tentamens, met zinvolle maar pittige stageopdrachten, met werken als zingevingsvrijwilliger en met een eindscriptie waarvoor het onderwerp zich hopelijk nog aandient. Oh ja, en dan zijn er nog evenveel (en meer) blokjes gevuld met m'n baan én blokjes voor noodzakelijke Zielentijd . Tijd voor verwerken, leeglopen, kauwen en herkauwen, ordenen en herordenen, evalueren en loslaten. Lege blokjes dus. Ik wist op dag 1: dit wordt een vol jaar. Overzichtelijk, er is een kop en een staart, maar vol. Ik weet na dag 2: dit wordt een intens jaar. Al bij het eerste thema waarop we mogen reflecteren wordt er iets in mij dieper aangeraakt dan tot nu toe: geven en ontvangen. Als we vervolgens elkaar geestelijk gaan begeleiden, blijkt hoe krachtig en intiem het is als er een onvoorwaardelijke ruimte wordt geboden aan jouw verha
Uiteindelijk valt het best mee hoor...;) Ervaringsdeskundige...
BeantwoordenVerwijderenWacht maar tot je 50 bent, dan heb je heimwee! En snapte je jezelf vorig jaar nog wel dan?
BeantwoordenVerwijderenAi! En ik was nog wel zo hoopvol gestemd...
BeantwoordenVerwijderenLeuk toch, Astrid, dat je jezelf nog eens kunt verrassen?
BeantwoordenVerwijderen@harmjob: dank, dat geeft hoop!
BeantwoordenVerwijderen@schrijver: touché, om eerlijk te zijn snap ik er al 40 jaar niks van ;-)
@eck: sorry, ik weet het goed te verbergen hè.
@ava: verrassen, dat is een mooi uitdaging voor de volgende 40 jaar :-) dank
40 zijn is zó 20e eeuw ;-)
BeantwoordenVerwijderen@eazy: :-D
BeantwoordenVerwijderen