Doorgaan naar hoofdcontent

Een model voor elk dilemma

Op koopjesjacht naar twee kadootjes vond ik mezelf gister ineens in de boekhandel. Kan gebeuren. En ja, dan is het altijd weer heel erg moeilijk om niet ook met een kadootje voor mezelf naar buiten te komen. Dit keer viel m'n oog op een klein, mooi, bijbelachtig Moleskine-boekje met een opvallende teaser er omheen gebonden: Als je twijfelt of dit boek voor jou nuttig is, moet je het zeker kopen. Jaja, daar trap ik dus echt niet in, maar toch maar even kijken natuurlijk.

Het bleek te gaan om 50 succesmodellen; een klein handboek voor strategische beslissingen. Briljant! Een boekje vol schema's, eindelijk structuur in m'n leven! De binnenkant toont een overzicht van alle modellen die beschreven worden in zo'n mooi kwadrant. Weet je precies waar je het moet plaatsen tussen de as ik-anderen en de as handelen-denken. Dat levert een vierdeling op die me leert hoe ik mezelf en anderen verbeter en hoe ik mezelf en anderen beter begrijp. Hoezee!


Die modellen zijn op zich niet nieuw, maar dus wel even lekker slim en simpel bij elkaar gezet. Een korte toelichting over de inhoud en werking van het model op de ene bladzijde en een tekening van het model op de andere. Met daarbij de tip dat het tijdens presentaties of vergaderingen altijd zoveel beter werkt als je er schema's of modellen bij tekent. En dat klopt, beeld zegt zoveel meer dan woorden. Niet voor niets werd dat andere leuke boekje The back of the napkin zo populair.

Wat dit boekje extra leuk maakt, is dat er overal een link wordt gelegd met je eigen leven. De meeste modellen zijn namelijk niet alleen inzetbaar bij het betere managementwerk. Het bekende FLOW-model kun je net zo goed gebruiken om inzichtelijk te maken waar je je energie aan besteedt en waar die wel of niet aansluit bij wat je goed kunt en bij waar je uitdagingen liggen. Zodat je voorkomt thuis in apathie te vervallen, want dat is voor je omgeving ook niet erg prettig natuurlijk.


Ik heb nog lang niet alle modellen bestudeerd, laat staan onder de knie, maar eentje viel me wel gelijk op: het ELASTIEK-model. Kent u die? Dit model helpt bij het nemen van beslissingen. In plaats van een lijstje met voor- en nadelen teken (of visualiseer) je onderstaand model en stelt jezelf de vragen: wat houdt me hier, wat trekt me weg? Die vraagstelling is positief geformuleerd en correspondeert daarom met een situatie waarin beide alternatieven aantrekkelijk kunnen zijn. Ja, slim.


Moet ik nog vertellen dat dit boekje dus als derde kadootje meeging naar de kassa? Nee, too much information (JOHARI-venster). En ik heb bovenstaand model ook niet nodig bij de beslissing om dit boekje aan deze of gene kado te doen. Ik ben namelijk echt niet de enige die schemaatjes en tekeningetjes leuk vind. Of die zo nu en dan een handje nodig heeft om zichzelf beter te begrijpen of om over te gaan tot handelen. Maar ik zal voor die tijd wel even het ESQUIRE-CADEAUmodel doorlopen om te zien of het echt een goede zet is. Je weet tenslotte maar nooit.

Bron: 50 succesmodellen / Mikael Krogerus en Roman Tschäppeler (Uitgeverij Podium, 2010)

Reacties

  1. 'beeld zegt zoveel meer dan woorden' Echt?
    (Voor mij niet in elk geval, d.w.z. hooguit soms.)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @schrijver: Nou ja, in het kader van de theorieën waar het in dit boekje om gaat, denk ik dat het beeld je sneller een eind op weg helpt dat het woord. Daarnaast is er de valkuil van de spraakverwarring, verkeerde interpretaties, verkeerde vertalingen en noem maar op.
    Natuurlijk gaat het niet altijd op, maar beeld is krachtiger dan je denkt.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo