Gisteren stond er een mooie column van Ilja Leonard Pfeijffer in #nrcnext. Hij schrijft over de kracht van het woord, waarbij hij een vergelijking maakt tussen ons jongste regeerakkoord en de overwinningsspeech van Obama. Die Ilja omschrijft als schitterend, meeslepend en inspirerend, als een klassieke redevoering. Ja, daar moet je talent voor hebben (en een goede tekstschrijver). En terwijl het Obama wel eens is verweten dat hij 'alleen maar woorden' gebruikt, stelde deze wereldleider daar krachtig tegenover "dat alle historische veranderingen beginnen met woorden en dat het de taak van de politiek is om het volk met behulp van woorden te inspireren, en te doen geloven dat verandering mogelijk is en dat met hun hulp overmorgen beter kan worden dan morgen."
Om te vervolgen met dat waar het in onze Nederlandse politiek zo aan ontbreekt: "ontroering, inspiratie, geloof en hoop. Het ontbreekt aan poëzie. Het ontbreekt aan woorden."
Ah... dank je wel, Ilja. Voor het verwoorden van dat wat ik al een tijdje voel, maar niet goed kon duiden. Wat verklaart waarom ik het dit jaar zo moeilijk vond om te kiezen en ook nu nog niet echt warm loop voor 'wat ze nu weer hebben bedacht'. En dan denk ik aan die Vlamingen, die ook weten hoe belangrijk taal is, die daar op hun Antwerpse Conservatorium zelfs een afdeling Woord voor hebben. En die daar hun beste woordkunstenaar als docent hebben rondlopen: Bart Moeyaert.
Tja, en dan begint er een mooie 'I have a dream'-gedachte. Over de toon van onze politiek en het leven van alledag op straat als we gevoed zouden worden door de poëtische woorden van zulke inspirerende schrijvers. Hmm.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten