Doorgaan naar hoofdcontent

Scribbles is nog even bezig


Kermis
Ze loopt tussen de wagens
en pijpenstelen door,
het broertje aan haar hand
kijkt sip, alle kraampjes dicht,
botsauto's onder zeil, het
spookhuis enger dan voorheen,
de rups weer cocon.

Het meisje denkt: nu is het op zijn
mooist, maar ze zwijgt, want zo'n
kleine jongen kan nooit begrijpen
dat een verregende kermis zoiets is
als het boek nog in zijn folie,
een verhaal vóór het wordt verteld.

Kom, zegt ze, we gaan naar huis,
voor morgen is beter weer voorspeld.

Philip Hoorne

Via

Reacties

  1. Kan me voorstellen dat je er nog even mee bezig bent. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Astrid

    Daar hebben we alle vertrouwen in!
    Inderdaad succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. je hebt mij nieuwsgierig gemaakt gisteren... dus wel publiceren voor dinsdagavond 22.00 uur ;) Anders kan ik het pas over 3 weken lezen!
    Groetn
    Wies

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha,vervelend hè ;-) M'n weekend zit wat vol, maar maandag gaat zeker lukken. Ontdekte gister dat er technisch zwaar iets fout ging, waardoor er veel (vloekende)herstelwerkzaamheden moesten plaatsvinden. Speciaal voor jou ga ik vaart maken. Kun je er nog van nagenieten als je op die olifanten zit!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi, na wat surfen op het net kwam ik bij jouw blog uit. Ziet er heel goed uit. Ik werk ook bij een bibliotheek en vind het interessant wat je hier doet.
    Succes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Astrid, ik wil je graag een email sturen over onze nieuwste theatervoorstelling voor jongeren over internet. Kun jij mij mailen op marieke@tgplayback.nl?

    Dank!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Erna: Bedankt voor je complimenten, ik blijf zeker m'n best doen.

    @Marieke: Ik ben benieuwd!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...