Doorgaan naar hoofdcontent

Slavische melancholie en Noorse vrolijkheid

Het Songfestival volg ik al jaren niet meer. Maar je ontkomt er niet aan. Zo ook vanmorgen, toen ik op het nrc.next-blog las over de overwinning van Noorwegen. Ze hebben het daarin vooral over het oorwurmgehalte van het liedje. Zo'n melodietje waar je maar niet meer vanaf komt.

In alle kranten legt de jonge Noorse god zijn geheim uit. "Ik had een goed verhaal, denk ik. En zo'n viool, dat helpt altijd!" Of dat waar is, weet ik niet, maar z'n gefiddle was in ieder geval aanstekelijk genoeg. Hadden we niet eerder een winnaar met een gevoelige viool op de achtergrond? Ander type song, zelfde effect. The violin has it!

Waar deze Alexander z'n mix van melancholie en vrolijkheid vandaan heeft? Dat zit het Noorse volk in het bloed. De traditionel folkmusic wordt gespeeld op een zogenaamde hardanger fiddle. Goed voor heel wat bruisende feesten en partijen!
als het lukt, blijf kijken)



Reacties

  1. Ah, maar dat heeft ook wel een heel hoog violen gehalte!
    Wat we moeten doen om het songfestival nog te redden, weet ik ook niet. Gewoon maar eens een pauze van een jaar of 10 misschien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 1973 was een goed jaar. De prachtige Anne-Marie David won en Spanje werd 2e met Eres Tú, ook kippevel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toen was ik net 3! Zelfs Abba heb ik niet bewust meegemaakt. Maar dat kippevel is inmiddels wel lang geleden ja.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nog even dan... Volgens mij ging het mis toen ze het life-orkest weghaalden en je niet meer in je landstaal hoefde te zingen. Saillant detail: de Rogier van Otterlo die altijd voor Nederland dirigeerde was een vriend van de familie. Vóór mijn tijd dan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind dat Henk smaak heeft :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @stella: Duh, italianen zijn uitgesloten van stemming ;-)

    @henk: het eeuwige gevecht tussen vorm en inhoud!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g