Doorgaan naar hoofdcontent

Slavische melancholie en Noorse vrolijkheid

Het Songfestival volg ik al jaren niet meer. Maar je ontkomt er niet aan. Zo ook vanmorgen, toen ik op het nrc.next-blog las over de overwinning van Noorwegen. Ze hebben het daarin vooral over het oorwurmgehalte van het liedje. Zo'n melodietje waar je maar niet meer vanaf komt.

In alle kranten legt de jonge Noorse god zijn geheim uit. "Ik had een goed verhaal, denk ik. En zo'n viool, dat helpt altijd!" Of dat waar is, weet ik niet, maar z'n gefiddle was in ieder geval aanstekelijk genoeg. Hadden we niet eerder een winnaar met een gevoelige viool op de achtergrond? Ander type song, zelfde effect. The violin has it!

Waar deze Alexander z'n mix van melancholie en vrolijkheid vandaan heeft? Dat zit het Noorse volk in het bloed. De traditionel folkmusic wordt gespeeld op een zogenaamde hardanger fiddle. Goed voor heel wat bruisende feesten en partijen!
als het lukt, blijf kijken)



Reacties

  1. Ah, maar dat heeft ook wel een heel hoog violen gehalte!
    Wat we moeten doen om het songfestival nog te redden, weet ik ook niet. Gewoon maar eens een pauze van een jaar of 10 misschien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 1973 was een goed jaar. De prachtige Anne-Marie David won en Spanje werd 2e met Eres Tú, ook kippevel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toen was ik net 3! Zelfs Abba heb ik niet bewust meegemaakt. Maar dat kippevel is inmiddels wel lang geleden ja.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nog even dan... Volgens mij ging het mis toen ze het life-orkest weghaalden en je niet meer in je landstaal hoefde te zingen. Saillant detail: de Rogier van Otterlo die altijd voor Nederland dirigeerde was een vriend van de familie. Vóór mijn tijd dan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind dat Henk smaak heeft :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @stella: Duh, italianen zijn uitgesloten van stemming ;-)

    @henk: het eeuwige gevecht tussen vorm en inhoud!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Buitengesloten

Ik heb een paar liefhebberijen. Puzzelen vind ik bij tijd en wijlen best ontspannend. Het houdt me offline. Schilderijen kunnen me fascineren. Vooral die van Edward Hopper. Een puzzel van Hopper was dus leuk te doen, maar zeker de moeilijkste tot nu toe. En ik kijk graag naar documentaires. Dus toen een vriend me wees op een al wat oudere docu over Hoppers werk en leven , ben ik er eens goed voor gaan zitten. Ik begrijp nu in ieder geval veel beter waar die wat lege, eenzame en vaak donkere beeltenissen vandaan komen. Hopper was zeker geen vrolijke man. Ik durf ook wel te zeggen dat hij eenzaam was in zijn huwelijk. En als introvert zocht hij liever de leegte dan de mensen op. Gelukkig heeft zijn lange, ietwat sombere leven, heel veel hele mooie kunstwerken opgeleverd. In de docu komt het schilderij Nighthawks, waar ik weken op heb zitten puzzelen, meerdere keren voorbij. Iemand gebruikt het ook als voorbeeld voor het feit dat al zijn schilderijen iets bevreemdends hebben. Op het eerst...