Doorgaan naar hoofdcontent

Scribbles hoort er weer helemaal bij


Follow me on Twitter!

Reacties

  1. 'Het is gezien,' mompelde hij, 'het is niet onopgemerkt gebleven.' (Gerard Reve)
    Ik volg je...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuk schrijver, tot tweets (mompelde zij onopgemerkt)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ook dit is opgemerkt, maar aan mij zul je op twitter niet veel plezier beleven aangezien ik min of meer gestopt ben (maar niet helemaal). Ik lees nog af en toe wat anderen schrijven en reageer soms of RT wat (term al bekend?) maar heb zelf erg weinig te melden. Maar wie weet!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. RT? Nee, dat moet je even uitleggen! En ik heb ook niet zoveel te melden hoor, maar ben wel nieuwsgierig ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. RT staat voor re-tweet en het is gebruikelijk dat je RT vóór een berichtje van een ander plaatst dat je wilt doorgeven aan jouw volgers. Je zult het eerdaags wel ergens zien opduiken. Wist je trouwens al dat je onder 'direct messages' berichten kunt zien van mensen die je níet volgt maar die je toch iets sturen? Daar kwam ik ook pas later achter. Bij 'direct messages' staan ook de berichtjes die mensen die je wél volgt privé willen houden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Heel leerzaam allemaal. Sommige dingen had ik al, maar dat je ook privé-berichten kunt sturen wist ik niet. Ga ik uitproberen.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn Theosofische Vereniging oprichtte rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de g