Doorgaan naar hoofdcontent

Hieperdepiep Hoezee

Scribbles wordt vandaag...


Reacties

  1. Moeten we de muisjes of de kaarsjes tellen -:) Van harte hoor

    BeantwoordenVerwijderen
  2. ...wat is ze al groot geworden, hè ;-) Gefeliciteerd!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Al best oud voor een blog... Nog vele jaren! (Als je dat zelf wilt natuurlijk.)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gefeliciteerd! Ik lees graag je blog en blijf zo doorgaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gefeliciteerd! Zoals Barrie Stevens altijd zei: vooral doorgaan! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gefeliciteerd en zorg dat er nog jaaaaren bij komen ok?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @Peter: Dank collega, je was er vroeg bij vandaag. Mis je me al? ;-)

    @diriwout: Jij mag de hageltjes tellen én spelen. De kleur is de toonhoogte, de lengte de toonduur. Succes!

    @eazy: Groot en sterk! Al een echte meid ;-) Dank.

    @schrijver: Ja, best knap hè. Maar je houdt het zelf ook al lang vol toch? Zolang het stroomt, stroomt het! Op naar de 3.

    @Petra: Bedankt, ik blijf m'n best doen!

    @Wilma: Ja, die was goed hè. En al veel ouder dan 2 jaar ;-) Bedankt.

    @Jouke: Dank, trouwe volger. Ik ga m'n best doen. Stof genoeg om over te schrijven inmiddels!

    @Henk: En bedankt, leuk dat je er nog bent!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gefeli! Webgrrl is ook alweer bijna 2 :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. I congrat u lations! Volhouden zeg ik!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. @Natalie: Top! Hebben we straks dubbel feest ;-)

    @festina: Tweewerf dank!

    @Edwin: Thank u en U2!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...