Doorgaan naar hoofdcontent

Winterwens


En daarmee was vandaag de eerste echte, grijze, natte, winterkoude decemberdag. Waarop er hier en daar zelfs wat witte vlokken naar beneden dwarrelden. Bij de één wat meer dan bij de ander, zo te zien. Hier in het oosten mocht het geen naam hebben. Maar we hebben het wel gevoeld hoor. Warme-chocomel weer, met-z'n-allen-voor-de-openhaard weer, kacheltje-nog-wat-hoger weer. Dat soort weer.

Eerlijk gezegd, ik ben niet zo'n wintermens. Ik dartel liever zonder jas over straat, dat soort weer. Maar de knusheid en rode gloed van de winter, tja, die vind ik dan wel weer heel aanstekelijk. En dan ben ik dankbaar dat ik een knus huisje heb, waar de kachel nog een streepje hoger kan en waar ik zo nu en dan iets warms met lieve mensen kan delen. Want er zijn helaas nog genoeg zielen voor wie vandaag het zware seizoen ook weer goed voelbaar was. Voor hen steek ik vanavond een extra kaarsje aan.

© AP. Archieffoto

Reacties

Populairste scribble

Uit het veld geslagen

Deze tweede lesdag van ons nieuwe schooljaar zit ik voor het eerst thuis in zoom. De zomergriep heeft me te pakken. Inmiddels koortsvrij, maar zowel m'n kriebelhoest als m'n lichaam houd ik liever uit trein en klaslokaal. Gelukkig is er een online verbinding en dat werkt prima.  Mystagogie. Dat is zowel het mooiste als het meest ongrijpbare vak tot nu toe. De docent definieert dit als 'het verdiepen van het vertrouwen op een begeleiding vanuit en in het mysterie'. Waarbij 'een mystagoog, in het luisteren naar het levensverhaal, beluistert hoe het mysterie zich wil ontsluiten in de ander diens identiteit en zelfbewustzijn'. Snap je? Nee, ik ook nog niet. Maar tijdens deze les worden weer twee prachtige mystieke teksten besproken, veel vragen gesteld en vallen er mooie stiltes na de antwoorden die ieder hier voor zichzelf op geeft. Ik leer dat mystagogie vooral gaat over en begint met luisteren. Dat kan vanuit bijvoorbeeld stilte, liefde, intuïtie of niet-weten. N