Doorgaan naar hoofdcontent

Kompas


Oké, het aftellen is begonnen. Morgen reis ik al af naar de #b2d2012 om voor de troepen uit de stand van #dbos te helpen opbouwen. Bijna vier dagen ondergedompeld in het Zeeuwse hart en in een Abdij vol bibliotheekmensen. Ik ben dus bezig met de laatste voorbereidingen. Presentatie oefenen, laatste tools afwerken en alle communicatie en organisatie afstemmen met dat ijzersterke beursteam. Oh ja, en dan m'n koffertje volpakken met representatieve jurkjes voor praatje en partijen. Ik ben dus even van de wereld deze week.

En dan doe ik toch nog een laatste ontdekking tijdens dat aftellen. Want terwijl ik op de website zoek naar een compleet programmaoverzicht, word ik verwezen naar de Conference Compass. Een app [de ConPass, briljant] waarin alles te vinden is over deze conferentie. En waar je natuurlijk je eigen programma kunt samenstellen. Wie ik moet spreken, welke stands ik moet bezoeken, bij welke sessies ik moet zijn, dat soort dingen. Oh mai, wat een speelgoed.

Maar ik geef me over. Even de QR-code scannen, installeren en stoeien maar. Dus, na een half uurtje is Mijn programma gevuld met de verplichte en wenselijke onderdelen van deze 2daagse. Waarbij ik me wel wat onrustig afvraag of ik nu telkens een bliepje of anderssoortige melding ga krijgen. Die ik toch niet hoor of zie, omdat ik al veel teveel andere dingen hoor en zie. Zoals mensen, die met elkaar praten over waar ze nu naartoe zullen gaan en waar zich dat bevindt en wat er nog meer te zien en te doen is. Ik las ook dat er nog papieren programmaboekjes uitgedeeld worden, natuurlijk.

Nou ja, ik heb er weer een ervaring en speeltje bij. Maar ondertussen denk ik dat de realiteit van straks is dat ik vooral via mensen en papier m'n weg ga vinden op deze beurs. En daarna de app zal verwijderen, omdat m'n mobieltje trager lijkt te zijn geworden. Zoiets. Wat een bijzondere tijd is dit toch...

Reacties

Populaire scribble

Een kwart eeuw

En dan is het nu officieel: m'n grote jubileum. Vandaag precies 25 jaar geleden begon mijn eerste werkdag bij Bibliotheek Hengelo. Waarmee ik definitief de droom van een leven in de muziek achter me liet. Toch handig, twee diploma's. Ik begon in een bibliotheek met één pc en telefoon per kantoor en communiceren ging vooral via post en fax. Op de studieafdeling stond nog een kaartenbak, als back-up voor de digitale catalogus. Als inlichtingenmedewerker heb ik flink wat microfiches van oude kranten opgeruimd in het juiste hoesje, want die kon de klant echt niet zelf op volgorde zetten. Afijn, het waren andere tijden. De eeuwige constante was mijn inzet voor leesplezier en leesbevordering op basisscholen. Het ontwikkelen en aan de man brengen van een programma voor alle groepen en in een structurele samenwerking deed ik eerst lokaal, toen provinciaal en uiteindelijk landelijk. Dit jaar viert Nederland het 10-jarig bestaan van de Bibliotheek op school .  Vorige maand hoorden we dat