Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken. Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
Erg mooi, dit. 6 1/2 minuut is in de digitale wereld een kleine eeuwigheid; ben benieuwd hoeveel er tot het eind hebben gekeken. Ik wel hoor ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn ik! En Edwin zeker. Dat is al 3 ;-)
BeantwoordenVerwijderenEn ik, maar ik heb er dan ook tijd voor. En ben dubbelgemotiveerd (papiermaker). Mooie vondst.
BeantwoordenVerwijderenMooi AvA, ik wist niet dat je 'in het papier' zat ;-) Speciaal voor jou dan, dit filmpje!
BeantwoordenVerwijderen