Doorgaan naar hoofdcontent

Sociaal zoeken: weten wat u bedoelt

Vrijdag las ik in de Sp!ts (oud nieuws, sorry) een artikel van Kahliya Ronde over zoekmachines van de toekomst, die gebruik zouden moeten kunnen maken van onze sociale netwerken.


Dat zit zo.


Stel, je bent de naam van John Gray in een politiek essay tegengekomen en je wilt meer weten over deze man. Wie John Gray googlet, raakt al gauw in verwarring: schrijft hij nou over politieke filosofie of over mannen van Mars en vrouwen van Venus? Met een beetje digitaal speurwerk wordt het raadsel al snel opgelost (twee wetenschappers heten toevallig John Gray). Maar was het niet handig geweest als Google zelf al had begrepen dat je op zoek was naar de politieke filosoof?
Wetenschappers stellen dus voor om zoekmachines zo te ontwikkelen, dat ze gebruik maken van je online sociale netwerken. Als Google je zoekopdracht had gekoppeld aan je LinkedIn profiel, je Facebookvrienden en je MSN-conversaties, dan had hij - gezien je studie filosofie of de boeken van je vrienden - geweten dat je op zoek was naar John-Gray-de-filosoof en niet John-Gray-de-relatie-expert. Door 'sociaal zoeken' wordt het zoeken gepersonaliseerd, wat mogelijk voor betrouwbaardere resultaten zorgt. Want als zoekmachines gebruik gaan maken van informatie uit sociale netwerken, borrelen die resultaten op vanuit een vriendennetwerk dat je vertrouwt. Waardoor ze vast wel relevanter zijn dan traditionele zoekresultaten.

Oké, tot hier. Dat hun toekomstdenken verder gaat over het rechtstreeks vragen stellen aan je vrienden (wat een dienst als al@din nóg meer overbodig zou maken) mag u lekker zelf gaan lezen. Ik sta even stil bij dat 'sociale zoeken'.

Dus... Google ziet mijn vraag, graaft door al mijn profielen en conversaties en interpreteert dan wat ik eigenlijk bedoel te zeggen. Briljant. Dat krijg je in de beste relaties nog niet voor elkaar! Zeg nou zelf, verbaast uw partner u nog wel eens? Met een associatie die u echt niet had verwacht, gezien het profiel en de vriendenkring die u al jarenlang door en door kent? Nee, dit is echt een doorbraak. Als iemand dus straks iets zegt of vraagt, waarvan ik twijfel of ik dat wel goed heb begrepen, dan zoek ik het toch gewoon even op!

Klik hier voor het volledige artikel i.s.m. kennislink.nl en veel extra linkjes.

Foto via

Reacties

  1. Ik heb jarenlang gegoogled op mijn schoolvriendinnetje.Laat zij nu, ondanks een niet echt alledaagse naam, een redelijk bekende naamgenoot hebben die zowat alle pagina's van Google vult. Dus terwijl ik dacht dat zij een succesvol zakenvrouw in de Steets was geworden, bleek ze uiteindelijk op een paar honderd meter van hier te werken. Gevonden ondanks Google!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Eazy: Ken je deze? Ik niet ;-)
    Jouw verhaal is heel lief. Kennelijk was je niet teleurgesteld in haar werkelijke leven! Veel geluk nog samen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dank je;-) Is wel heel opmerkelijk zo'n naamgenoot. Wel eens aan gedacht contact op te nemen? Ik heb wel eens gedagdroomd over iemand met dezelfde naam als ik. Iemand die dan uiteraard heel succesvol, rijk etc. is. En dat mensen uit mijn verleden dan gingen googlen:'...nou die heeft niet slecht geboerd, had ik ook niet gedacht..' ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik heb er nog één: even scrollen naar de voorlaatste spreker ;-) Die kom ik ook vaker tegen. Nee, contact opnemen is nog nooit in me opgekomen. Maar wie weet.

    Enne... als je nog iets hebt af te rekenen met demonen uit het verleden, doe het nu! Maar zeg nou zelf, succesvol en rijk zegt toch helemaal niks over je staat van geluk en vrijheid. Die voorste jongetjes uit de klas eindigen volgens mij meestal het diepst in de sloot.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Nee, je hebt gelijk. Ben ook niet zo'n streber hoor ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo