Doorgaan naar hoofdcontent

Laat me

Oké, het loopt hier dus een beetje over. Geeft niet, komt wel weer goed, maar m'n blogtempo moet echt even omlaag. Om te beginnen door een weekendje uit in de bossen, omringd door familie en kleine nichtjes, met onder andere een bezoekje aan het Dolfinarium. Dat doet me denken aan wat ik pas schreef, over spelen, meer verwonderen en kijken naar kinderen. Ik zie het dus maar als een eerste oefening!

Wat me het idee gaf u de komende dagen te vermaken met een opname van Shaffie's Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder. Leuke titel, maar nee, die song past me toch niet zo goed. Voor nu voel ik me beter bij deze, mooi eenvoudig uitgevoerd door Wende, die me wel vaker kippenvel bezorgt.

Op het Grote Laten...

Reacties

  1. Veel plezier gewenst met bijtanken in de bossen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn weekend gewenst Scribbles en laat dat kind in je maar eens lekker vrij.
    Dus lekker spelen als je daar zin in hebt en een dutje als je bijna instort.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @eazy en sofie: Dank, het was lente-achtig warm en ontspannend.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En lekker uitgerust?
    Inderdaad geweldige uitvoering, goede match met metropool orkest. Opnames waren in Theaterhotel in Almelo, heb het live mee mogen maken, net als hun gezamenlijk optreden op de uitmarkt in datzelfde jaar.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dat had je dan mooi voor elkaar Wout! Het waren vast mooie sfeervolle concerten. Mij raakt het in ieder geval.
    En nee, ben nog niet helemaal uitgerust ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...