Doorgaan naar hoofdcontent

Wat van mij ben ik?

Ik heb mijn moeders ogen
Ik heb mijn moeders kin
Ik sta net zo af te drogen
Ik schenk net zo koffie in

Ik heb mijn moeders haren
Ik heb mijn moeders blik
Haar neus en haar gebaren
Wat van mij ben ik

Wat van mij ben ik
Wat van mij ben ik
Ik ben voor een deel mijn moeder
Maar wat van mij ben ik

Ik heb mijn vaders handen
Ik heb mijn vaders stem
Zijn oren en zijn tanden
Ik heb zoveel van hem

Ik sta net zo brood te smeren
De boter net te dik
Ik kan net zo reageren
Maar wat van mij ben ik

Wat van mij ben ik
Wat van mij ben ik
Ik ben voor een deel mijn vader
Maar wat van mij ben ik

Ben ik een som van het verleden
Geschiedenis in elke gen
Doe ik wat al degenen deden
Waaruit ik voortgekomen ben
En als ik verander
Wat van wie komt er dan bij
Wat van mij is van een ander
En wat van mij van mij

In mijn ouders' ouders
Zie ik mezelf terug
Ik heb mijn opa's schouders
En mijn oma's kromme rug

Maar wat van mij ben ik
Wat van mij ben ik
Wat van mij is van een ander
En wat van mij ben ik...

Door: Jeroen van Merwijk (gedeeltelijke opname vara's HumorTV)

Foto ARTeTǝTЯA

Reacties

  1. Ha Marina, was je daar weer?! Ja, mooie tekst hè, mooi gezongen ook, jammer dat ik nergens een complete versie kan vinden. Tot een volgend mooi gedicht ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Yep, daar was ik weer! Een heuse gelegenheidsreageerder :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Marina: maar wel mooi mijn favoriete gelegenheidsreageerder! En er komen nog meer gedichtjes deze zomer :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...