Doorgaan naar hoofdcontent

Wat van mij ben ik?

Ik heb mijn moeders ogen
Ik heb mijn moeders kin
Ik sta net zo af te drogen
Ik schenk net zo koffie in

Ik heb mijn moeders haren
Ik heb mijn moeders blik
Haar neus en haar gebaren
Wat van mij ben ik

Wat van mij ben ik
Wat van mij ben ik
Ik ben voor een deel mijn moeder
Maar wat van mij ben ik

Ik heb mijn vaders handen
Ik heb mijn vaders stem
Zijn oren en zijn tanden
Ik heb zoveel van hem

Ik sta net zo brood te smeren
De boter net te dik
Ik kan net zo reageren
Maar wat van mij ben ik

Wat van mij ben ik
Wat van mij ben ik
Ik ben voor een deel mijn vader
Maar wat van mij ben ik

Ben ik een som van het verleden
Geschiedenis in elke gen
Doe ik wat al degenen deden
Waaruit ik voortgekomen ben
En als ik verander
Wat van wie komt er dan bij
Wat van mij is van een ander
En wat van mij van mij

In mijn ouders' ouders
Zie ik mezelf terug
Ik heb mijn opa's schouders
En mijn oma's kromme rug

Maar wat van mij ben ik
Wat van mij ben ik
Wat van mij is van een ander
En wat van mij ben ik...

Door: Jeroen van Merwijk (gedeeltelijke opname vara's HumorTV)

Foto ARTeTǝTЯA

Reacties

  1. Ha Marina, was je daar weer?! Ja, mooie tekst hè, mooi gezongen ook, jammer dat ik nergens een complete versie kan vinden. Tot een volgend mooi gedicht ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Yep, daar was ik weer! Een heuse gelegenheidsreageerder :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Marina: maar wel mooi mijn favoriete gelegenheidsreageerder! En er komen nog meer gedichtjes deze zomer :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...