Doorgaan naar hoofdcontent

Virtueel leven als in een droom

Dit weekend keek ik naar de uitzending van Boeken van 8 maart jl., waarin een fascinerend gesprek met Hugo Brandt Corstius over zijn nieuwste boek Mensenarm Dierenrijk. Ik moet schandelijk bekennen dat ik hem alleen van naam ken, maar daar gaat verandering in komen.

Ik zat al gelijk op het puntje van m'n stoel, omdat hij refereert aan een lezing die hij hield bij een concert waar muziek werd gespeeld van Nancarrow. Een man die o.a. bekend stond om zijn composities voor pianola. Machinemuziek, bedoeld om onspeelbaar te zijn. Dat moet een concert van mijn vrienden van Calefax zijn geweest, want die hebben pas een briljante cd opgenomen met bewerkingen van Nancarrow!

Maar goed, daarna vliegt het gesprek gezellig alle kanten op: van de perfect georganiseerde samenleving van de mieren, via de waarheid, godsdienst en die bizarre 10 voor een biologie-examen, naar zijn filosofie over de toekomst van de mensheid. Daar waar het boekje uiteindelijk mee eindigt. Want volgens Brandt Corstius bestaat de mensheid over miljoenen jaren niet meer, in ieder geval niet fysiek. Omdat we gewoon te groot, dik en zwaar zijn. Eigen schuld. We zullen alleen nog virtueel voortleven, vergelijkbaar met onze droomwereld.

Eigenlijk heb ik er niks van gesnapt, maar ik kreeg wel een soort web 13.0 gevoel. En omdat hij zo aanstekelijk praat en filosofeert, ben ik bereid er helemaal in mee te gaan. Als ik dan ook nog eens zie wat er met de Sixth Sense Technology bereikt wordt, denk ik niet eens dat dat nog miljoenen jaren gaat duren. Ik hoop alleen dat ze niet voor mijn droomwereld kiezen, die wil ik de mensheid graag besparen.

Reacties

  1. HBC had jarenlang een column op de voorpagina v.d Volkskrant onder naam Stoker; maar hij heeft talloze pseudoniemen waaronder Piet Grijs en Battus.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hij had ook vele jaren diverse columns in de NRC! En is de vader van columniste Aaf BC (o.a. nrc.next).

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En de vader van Jelle en de uitvinder van het Opperlands. Je kunt nog voort als je meer van hem wilt lezen. Het is iemand die je steeds weet te verwarren, vaak weet te ergeren. Daarnaast is (of wellicht was) z'n stem een waar genoegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @allen: Veel dank voor deze snelle bijles in HBC! Z'n columns kwamen inderdaad ter sprake, maar ja, die heb ik natuurlijk nog nooit gelezen. Ben ook nog zo jong ;-) Ik ga de schade inhalen.

    Z'n stem is nog steeds een genoegen, maar luister zelf maar. Uitzendinggemist zit onder de eerste link!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hij is ook nog een bekend stotteraar.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ha, ja dat was me opgevallen, maar wel heel aandoenlijk. Je kunt horen hoe hij heeft geleerd het stotteren te verminderen of op te vangen, en dat heeft wel een heel mooi effect.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hij schreef ook onder het pseudoniem 'Mevrouw van Buuren' als de koningin (Juliana misschien nog wel...) in de NRC.
    Is de broer van Liesbeth BC van het Arnhems Museum.
    Ongetwijfeld: enz. enz.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hij is geen vriend van voormalig minister Brinkman (ook niet van mevr Brinkman: Janneke).

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Huh? Hier begin je me te verliezen Eazy. Maar wel hele leuke aanvulling allemaal van mijn trouwe lezers!

    Ik zit constant met zo'n onbehagelijk gevoel dat er toch ook een politicus was/is die Brandt Corstius heet? Iemand daar nog een antwoord op?

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Hem werd door Brinkman de PC Hooftprijs onthouden wegens schoffering van mede-kabinetslid Ruding. Hij vergeleek hem met Eichmann. In 1984 was het ook crisis en Ruding wilde Bijstandsgerechtigden op water en brood zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ach zo, dat is weer eens wat anders dan een schrijver die z'n prijs weigert te ontvangen. Maar hij is inderdaad niet op z'n mondje gevallen. Jammer voor Ruding.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo