Doorgaan naar hoofdcontent

Wijsheid komt met de stilte


Nu het met die ouderdom wel goed zit, wordt het tijd de wijsheid een handje te helpen. Even een moment van stilstaan bij wie-wat-waar je bent en graag zou willen zijn. Door inspanning, ontspanning, stilte en het mooie Twentse landschap.

Scribbles trakteert zichzelf op een lang weekend yoga en reflectie. Als u me zoekt... ik zit afgesloten van de buitenwereld in Gastenboerderij Dubbelinks Havezathe, bij Ambt Delden, op een veilige steenworp afstand. Kleinkunstenares en yogadocente Léah Kline dompelt ons onder in de wereld van de Vinyasa-flow yoga: een dynamische yogavorm afgeleid van Ashtanga Yoga en gericht op kracht, ademhaling, bewustzijn en souplesse. Ik heb me laten vertellen dat dit net zo heftig is als dat het klinkt! Aangevuld met meditaties, een ayuverdische massage en misschien nog wat wichelroedelopen door de besneeuwde natuur. Als ik zondag niet helemaal ZEN thuiskom, dan weet ik het ook niet meer.

Om daarna gelijk aan de slag te gaan met alle weerstanden die tijdens deze ontdekkingsreis naar boven zullen komen. Tja, een beetje wijsheid krijg je niet kado. Maar de onderliggende boodschap moge duidelijk zijn: Scribbles is even helemaal offline. Namasté.

Foto

Reacties

  1. Ik sta perplex. Ga je echt zulke ingewikkelde oefeningen doen. Vind ik heel erg knap hoor.
    Geniet ze!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dag Sofie, ja eerlijk is eerlijk, bijna al de ingewikkelde oefeningen zijn me gelukt. Plus ook heel veel mooie verstilde momenten met mezelf en met een kleine groep mooie mensen. Het was bijzonder.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...