Doorgaan naar hoofdcontent

De soundtrack van m'n jeugd

Zo noemde iemand de King of Pop, en ik snap wel wat hij daarmee bedoelt. Ik ben ook opgegroeid met die heerlijke dansnummers. En of je er nu van hield of niet, we kunnen er niet omheen dat Michael Jackson met z'n muziek, dans, balletgroepen en videoclips een grote bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de popmuziek. Zijn hit Thriller inspireerde zelfs Philipijnse gevangen tot hun eigen dansshow. Pluim!

In zijn laatste persconferentie, waarin Michael de concerten in Londen aankondigt, zien we vooral een man die volgens mij helemaal de weg kwijt is. Pijnlijk. Daarom hierbij, als mijn eigen kleine eerbetoon, een nummer uit de tijd van vóór die mooie clips, maar dat me juist nu weer lekker kippenvel bezorgt.



Reacties

  1. Ik was helemaal verbaasd toen ik het nieuws vanochtend hoorde, 50 jaar is echt geen leeftijd om te moeten gaan. Er draaien de hele dag al zijn nummers op de radio, man in the mirrow was er net op. Ik vind Thriller nog altijd zijn leukste nummer. R.I.P.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je zult het misschien niet hebben verwacht, maar ik heb me zelfs eens vergrepen aan één van zijn nummers... Heb een akoestische versie van 'Billie Jean' gespeeld, een versie van Foy Vance. Ja, het kan raar lopen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @katrin: Ben bang dat z'n nummers de komende weken nog veel te horen zijn. Evenals z'n levensverhaal en andere sappige nieuwtjes. Veel te jong inderdaad, maar z'n lijf was echt helemaal op volgens mij.

    @eck: Ik verbaas me nergens meer over ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @henk: en hij was niet eens een schrijver... goed van jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Astrid: Hij heeft anders heel verdienstelijk over allerlei biersoorten geschreven ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. LOL
    Maar ik bedacht me dat ik natuurlijk ook al die tekstschrijvers onder ons zwaar heb beledigd. Mea culpa.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Luchtig element

Ik ploeter deze laatste studieweken alleen nog aan een scriptie, waarbij ik verbinding probeer te leggen tussen de oerelementen bij betekenisvol contact met mensen met dementie. Het maakt dat ik meer leer over dementie, dat ik mezelf uitnodig om uit het 'hoofdkantoor' van de taal en analyse te stappen en dat ik zelf ook weer meer in contact kom met die elementen. In beweging, in voeding, in bewustzijn. Op de ochtend dat ik naar school moet bedenk ik dat het mooi is om ter ondersteuning een soort altaartje te maken met een symbool voor elk element. Ik pak eerst de prachtige kaars die ik van m'n biebcollega's kreeg, Vuur is voorzien. Ik geef een glimmende schelp een tweede leven als het element Water. En versteend hout is een perfect symbool voor Aarde. Maar wat doe ik nu met Lucht? Meestal gebruik je daar een veer voor, maar waar haal ik die vandaan? Ik besluit dan maar een wierookstokje op te steken. Altaar klaar! Snel loop ik naar de trein, om halverwege bijna te strui...