Doorgaan naar hoofdcontent

De soundtrack van m'n jeugd

Zo noemde iemand de King of Pop, en ik snap wel wat hij daarmee bedoelt. Ik ben ook opgegroeid met die heerlijke dansnummers. En of je er nu van hield of niet, we kunnen er niet omheen dat Michael Jackson met z'n muziek, dans, balletgroepen en videoclips een grote bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de popmuziek. Zijn hit Thriller inspireerde zelfs Philipijnse gevangen tot hun eigen dansshow. Pluim!

In zijn laatste persconferentie, waarin Michael de concerten in Londen aankondigt, zien we vooral een man die volgens mij helemaal de weg kwijt is. Pijnlijk. Daarom hierbij, als mijn eigen kleine eerbetoon, een nummer uit de tijd van vóór die mooie clips, maar dat me juist nu weer lekker kippenvel bezorgt.



Reacties

  1. Ik was helemaal verbaasd toen ik het nieuws vanochtend hoorde, 50 jaar is echt geen leeftijd om te moeten gaan. Er draaien de hele dag al zijn nummers op de radio, man in the mirrow was er net op. Ik vind Thriller nog altijd zijn leukste nummer. R.I.P.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je zult het misschien niet hebben verwacht, maar ik heb me zelfs eens vergrepen aan één van zijn nummers... Heb een akoestische versie van 'Billie Jean' gespeeld, een versie van Foy Vance. Ja, het kan raar lopen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @katrin: Ben bang dat z'n nummers de komende weken nog veel te horen zijn. Evenals z'n levensverhaal en andere sappige nieuwtjes. Veel te jong inderdaad, maar z'n lijf was echt helemaal op volgens mij.

    @eck: Ik verbaas me nergens meer over ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @henk: en hij was niet eens een schrijver... goed van jullie.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @Astrid: Hij heeft anders heel verdienstelijk over allerlei biersoorten geschreven ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. LOL
    Maar ik bedacht me dat ik natuurlijk ook al die tekstschrijvers onder ons zwaar heb beledigd. Mea culpa.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...