Doorgaan naar hoofdcontent

Tweeduizendtwaalf

Het jaar zit er bijna op. Er wordt weer flink teruggeblikt om me heen. Jaaroverzichten op blogs, jaaroverzichten in het nieuws. We hebben weer heel wat meegemaakt met elkaar.

Vorig jaar waagde ik me ook nog aan zo'n terugblik. Het jaar daarvoor nog mét een paar kleine statistieken. En eind 2009 nam ik zelfs elke maand even onder de loep. Maar nee, die moed breng ik nu niet meer op.

Dit jaar wilde ik maar eens afsluiten zoals het jaar voor mij is geweest: anders dan anders, kort maar krachtig.

Het was een jaar waarin ik voor het eerst echt even geen woorden had en een blogpauze hield. Een jaar waarin m'n scribbles vervolgens een andere toon en vorm kregen. Een jaar waarin ik de stilte opzocht, om weer muziek te kunnen laten klinken. Een jaar met de meeste kilometers voor m'n werk en de minste uren tussen m'n Hengelose collega's. Een jaar dat in vele tinten grijs begon, maar best heel kleurig eindigt.

Een jaar, kortom, dat me veel heeft gekost, maar uiteindelijk heel veel heeft gegeven. En wat mij betreft zet ik die lijn in het nieuwe jaar lekker door. Gewoon, omdat het me wel bevalt, en omdat je er veel minder voor hoef te 'doen' dan ik altijd dacht. Waarvoor dank, lief leven!

Reacties

  1. Voor jou: een eigenzinnig 2013 met puntmutsjes op jouw i gewenst

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Om jouw tekst totaal te negeren: ik wil ook zo'n trap! Kei fleurig! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat kan! Zorg dat je in een huis woont, ga naar de gamma, kies je kleuren en huppekee, aan de kwast! Succes ;)

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo