Doorgaan naar hoofdcontent

Tijd voor Kunst

Oké, nog één filmpje van eigen hand dan. Omdat ik eindelijk door heb hoe dat uploaden geen uren hoeft te duren. Maar daar-na zal mijn relatie met YouTube zich weer beperken tot het jatten van andermans filmpjes. Daar ben ik veel beter in!

Het Museum für Gegenwart van Berlijn zit in het prachtig gereno-veerde Hamburger Bahnhof. Voor mij is het bij hedendaagse kunst vaak zo, dat ik niet direct zie wat nu wel en geen kunst is. Die rij rode brandblussers in een lange witte gang (zie diashow) vond ik heel kunstzinnig, maar die hadden weldegelijk een praktische functie. In de grote stationshal stond een soort verroestte kast met metalen 'boeken' (zie foto). Tja, die vond ik ook wel weer leuk.

Maar soms loop je tegen iets aan en denk je 'huh'? Het kan dan wel eens helpen om wat afstand te nemen. In dit geval onthulde het kunstwerk zichzelf door me ook nog eens aan het schrikken te maken. En dat levert dan wel weer een grappig filmpje op. Weet u al wat het is? En stel me niet telleur, want ik geef zelfs een hint ergens in deze blogpost.

Tip: zet het volume even lekker hoog!


Reacties

  1. Hé Astrid,
    Spánnund!!!
    En wat knap helemaal zelluf gedaan, een echt leermoment uit Berlijn
    groet van Roet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. en bedankt voor de tip van het volume... een hartverzakking was het resultaat bij mijn huisgenoten ;p. LOL

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verstopt en (bijna) vergeten

Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn theosofische bijeenkomsten hield rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen. We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de ga...