Doorgaan naar hoofdcontent

Tijd voor Kunst

Oké, nog één filmpje van eigen hand dan. Omdat ik eindelijk door heb hoe dat uploaden geen uren hoeft te duren. Maar daar-na zal mijn relatie met YouTube zich weer beperken tot het jatten van andermans filmpjes. Daar ben ik veel beter in!

Het Museum für Gegenwart van Berlijn zit in het prachtig gereno-veerde Hamburger Bahnhof. Voor mij is het bij hedendaagse kunst vaak zo, dat ik niet direct zie wat nu wel en geen kunst is. Die rij rode brandblussers in een lange witte gang (zie diashow) vond ik heel kunstzinnig, maar die hadden weldegelijk een praktische functie. In de grote stationshal stond een soort verroestte kast met metalen 'boeken' (zie foto). Tja, die vond ik ook wel weer leuk.

Maar soms loop je tegen iets aan en denk je 'huh'? Het kan dan wel eens helpen om wat afstand te nemen. In dit geval onthulde het kunstwerk zichzelf door me ook nog eens aan het schrikken te maken. En dat levert dan wel weer een grappig filmpje op. Weet u al wat het is? En stel me niet telleur, want ik geef zelfs een hint ergens in deze blogpost.

Tip: zet het volume even lekker hoog!


Reacties

  1. Hé Astrid,
    Spánnund!!!
    En wat knap helemaal zelluf gedaan, een echt leermoment uit Berlijn
    groet van Roet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. en bedankt voor de tip van het volume... een hartverzakking was het resultaat bij mijn huisgenoten ;p. LOL

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...