Ik ploeter deze laatste studieweken alleen nog aan een scriptie, waarbij ik verbinding probeer te leggen tussen de oerelementen bij betekenisvol contact met mensen met dementie. Het maakt dat ik meer leer over dementie, dat ik mezelf uitnodig om uit het 'hoofdkantoor' van de taal en analyse te stappen en dat ik zelf ook weer meer in contact kom met die elementen. In beweging, in voeding, in bewustzijn. Op de ochtend dat ik naar school moet bedenk ik dat het mooi is om ter ondersteuning een soort altaartje te maken met een symbool voor elk element. Ik pak eerst de prachtige kaars die ik van m'n biebcollega's kreeg, Vuur is voorzien. Ik geef een glimmende schelp een tweede leven als het element Water. En versteend hout is een perfect symbool voor Aarde. Maar wat doe ik nu met Lucht? Meestal gebruik je daar een veer voor, maar waar haal ik die vandaan? Ik besluit dan maar een wierookstokje op te steken. Altaar klaar! Snel loop ik naar de trein, om halverwege bijna te strui...
Ik wil ook zo'n kind!
BeantwoordenVerwijderenMaar deze heb ik van jou...
BeantwoordenVerwijderenNou ja, virtueel dan, natuurlijk ;-)
Ik ben virtueel papa!
BeantwoordenVerwijderenEn zo valt het best mee, toch?!
BeantwoordenVerwijderenWat een heerlijk kind en wat spreekt ze goed Frans :-)
BeantwoordenVerwijderen"Amelie" vandaag geleend. Ben heel benieuwd.
@sofie: De echte Amélie is wel een beetje anders hoor, maar spreekt net zo goed Frans en geeft je soms hetzelfde aaibare gevoel. Fijne filmavond!
BeantwoordenVerwijderen