Doorgaan naar hoofdcontent

Kijk je gelukkig!

De VPRO lijkt op de hoogte te zijn van onze Alles-is-liefde-crew en onze plannen om net-als-in-de-film onze klanten gelukkig te maken met na-23-dingen-diensten.

In de 6&7-rubriek (op pagina 6 en 7 van de gids, logisch) staat een kort interview. Ik citeer het begin:

NET ALS IN DE FILM, IK WIL HET

Hoogleraar communicatiewetenschap aan de UvA
Ed Tan doet met drie studenten tot eind mei onderzoek naar de positieve effecten van films. Kun je je gelukkig kijken?

Tan: 'Er zijn twee opvattingen over geluk in het spel: die waarbij je het omschrijft als een optelsom van blijheid en vrolijkheid, een goed humeur en fijne stemming. Dat is de hedonische definitie. Op mensen die zich daarin herkennen heeft de feelgood-film het meeste effect.'

Zoals?
'Le fabuleux destin d'Amélie Poulain, waain je iemand ziet die extreem vriendelijk is.'

Welk genre raadt u de tobbers onder ons aan?
'Bij de andere omschrijving van geluk speelt zelfvervulling een rol. Als je dingen doet om jezelf te realiseren, ook al is dat niet altijd leuk. Dan appelleren positieve films meer. Die laten een of meer sterke kanten van de hoofdpersoon zien, tegen allerhande verdrukking in.'

Bijvoorbeeld?
'Into the wild.'

Daarin gaat de hoofdpersoon dood.
'Hij gaat ten onder aan zijn romatisch ideaal, dus in die zin is de afloop niet goed. Maar je kunt wel geïnspireerd raken door de hardnekkigheid waarmee die jongen iets in z'n kop heeft gezet. Een voorbeeld nemen aan iemand die z'n dromen najaagt en breekt met conventies.'

Maakt dat gelukkig?
'Als het effect al meetbaar is, is het heel klein. Er zijn zoveel dingen die veel sterker dan een boek of film bepalen of je gelukkig bent. Maar ik geloof best dat films tot levensveranderende beslissingen kunnen leiden. Een reis, een relatie, of het einde ervan, een inzicht.'

Perfect, want dat betekent dat we onze directeuren met recht kunnen zeggen dat het wetenschappelijk bewezen is dat we, door een vergelijking te trekken met films en met Amélie in het bijzonder, een goeie weg in zijn geslagen om klanten een feelgood-bibliotheekervaring te bezorgen!

Maar ja, ik kan niet helpen dat ik me ook gelijk afvraag of ik zelf ooit een boek heb gelezen of een film heb gezien die me 'gelukkig maakte' of die me aanzette tot 'levensveranderende beslissingen'.

(...)

Nee, ik geloof het niet. Indruk maken wel, genoeg zelfs. Vooral films. Maar dat zijn over het algemeen films die je de wereld laten zien zoals hij werkelijk is. En daar word je weer niet echt gelukkig van. Films als Amélie geven even een moment van lichtheid, van levensvreugde, een gevoel van hè-ja-lekker-kom-hier-en-hou-me-vast. Dat soort films (en boeken) hebben we heel erg hard nodig, wat mij betreft.

En van welke films of boeken wordt u gelukkig?

Reacties

  1. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. sorry, foutje..
    De reactie: En muziek dan, telt dat ook? Was niet echt jouw ding, he.. Maar goed: ik word (net als bij de muziek) vrij gelukkig van zielige aspecten. Woody Allen, met een van zeep gemaakt pistool om uit de gevangenis te ontsnappen.. maar het regent tijdens de poging... Dat soort dingen. En eigenlijk word ik ook erg blij als elementaire helden aan het eind gewoon winnen. Zo hoort dat!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Muziek mag ook, maar daar ging het artikeltje niet over ;-) Het gaat om het verhaal hè, niet de melodie.

    Woody Allen? mwah, daar word ik meestal een beetje kriebelig van, behalve in Matchpoint. Helden die winnen, hedonisch geluk dus. Genoeg in de kast voor jouw vrolijke dagen, lijkt me zo.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo