Doorgaan naar hoofdcontent

Beschermd


Zomaar twee momenten uit een ontspannen weekend met een 7- en 15-jarige om me heen.

's Avond op de bank. De oudste pakt na het verplichte leren haar jongste trost: een mini-tablet. De jongste kruipt nieuwsgierig dichter bij.
"Welk spel speel je?", vraagt ze enthousiast.
"Niks! Het idee is dat ik een scherm voor me heb."

's Ochtends in bad. Er moet geweekt en gewassen worden. Terwijl ik de haren van de jongste inzeep, zegt ze ineens met nadruk: "Ik heb al drie dagen niet achter een scherm gezeten!"
Ik probeer tijd te winnen. Scherm? Welk scherm? Kamerscherm? Waar dan? Wat moet zij sowieso achter een scherm? Ik krijg het beeld niet scherp.
"Eh, hoe bedoel je?", probeer ik dan toch maar voorzichtig.
"Nou, ik heb laatst drie dagen achter elkaar niet achter de iPad, computer of tv gezeten!"

Oh ja, beeldschermen...
Deze tijd vraagt echt om anders denken. Ik zal het vast wel leren.

Reacties

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo