Doorgaan naar hoofdcontent

Dure les

Voor een verdieping van m'n geestelijke en lichamelijke ontwikkeling besluit ik een gratis proefles te volgen bij een nieuwe yogastudio. Zo'n eerste keer, in een wat onbekende binnenstad, is altijd spannend en zoeken. Dus ik neem de tijd, en de auto. De gemeente spekt haar kas met nieuwe parkeertarieven tot laat in de avond. Die gratis proefles kost me zo toch nog vijf euro. Maar goed, ik ben al blij dat ik sta.

De les is prima. Mooie balans tussen ontspanning en inspanning. Vlotte docente met een zangerige stem. Prettige sfeer in de studio en voldoende variatie in huis om lichaam en geest te inspireren. Kortom; ik kom met goeie energie weer bij de auto.

Daar heeft een kordate 'ambtenaar' een briefje achter m'n ruitenwisser gestoken. Hij stelt 'de volgende gedraging/overtreding' vast: parkeren zonder duidelijk zichtbare parkeervergunning. Dat kostbare verschil tussen links en rechts van de betaalautomaat was me even ontgaan.

*ZEN*


Reacties

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...