Plaatselijke super, etenstijd. Ik duik de gebruikelijke drukte in. Terwijl ik naar het bovenste mandje reik, valt m'n oog op een tegen de rand gedrukte reep. Ik pak hem voorzichtig. Verkade Witte chocola. Verweesd vergeten door z'n nieuwe eigenaar. Het twijfelen begint. In m'n zak stoppen? Neh, dat valt natuurlijk op, ik ben geen dief, en ach, ik hou helemaal niet van zoveel wit. Mee de winkel in? En dan, terugleggen? Alsnog in m'n zak? Zelfde riedel gedachten.
Ik heb maar één keus. Denkend aan de eigenaar, die straks misschien toch nog een poging waagt, geef ik de reep af aan de servicebalie. Lijkt me een goede daad. Om de zaak af te ronden, pak ik ook nog even het vergeten boodschappenbriefje van de bodem. Ik ken iemand die heel blij wordt van dat soort lijstjes.
"Wat lekkers", is de beloning na 2 in plaats van 1 groene appel.
Ah gossie. Dat lekkers is niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten