Doorgaan naar hoofdcontent

Lekkers

 

Plaatselijke super, etenstijd. Ik duik de gebruikelijke drukte in. Terwijl ik naar het bovenste mandje reik, valt m'n oog op een tegen de rand gedrukte reep. Ik pak hem voorzichtig. Verkade Witte chocola. Verweesd vergeten door z'n nieuwe eigenaar. Het twijfelen begint. In m'n zak stoppen? Neh, dat valt natuurlijk op, ik ben geen dief, en ach, ik hou helemaal niet van zoveel wit. Mee de winkel in? En dan, terugleggen? Alsnog in m'n zak? Zelfde riedel gedachten.

Ik heb maar één keus. Denkend aan de eigenaar, die straks misschien toch nog een poging waagt, geef ik de reep af aan de servicebalie. Lijkt me een goede daad. Om de zaak af te ronden, pak ik ook nog even het vergeten boodschappenbriefje van de bodem. Ik ken iemand die heel blij wordt van dat soort lijstjes.

"Wat lekkers", is de beloning na 2 in plaats van 1 groene appel.
Ah gossie. Dat lekkers is niet meer.
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Nieuwe taal

Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken.  Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
Een reactie posten
Verder lezen »