Zaterdag, shopspits. Voor me loopt een meisje. Of eigen strompelt ze meer. Ze is spastisch. Onder haar kromme armpjes drukt ze nog wat boodschappen tegen zich aan. Van rechts komt ineens een struise dame aangefietst. Haar blik doelgericht vooruit. Omdat zij geen vaart mindert en het meisje de boel bij elkaar probeert te houden, ben ik getuige van een kleine botsing.
De dame staat noodgedwongen stil. Voor een kort moment is haar fiets zelfs verwikkelt in 'dat wat haar weg blokkeert'. Een fles mayonaise ploft op straat. Zonder het meisje ook maar aan te kijken begint de dame zich los te wurmen. "Godsamme, kijk dan toch ook uit waar je loopt" is het enige dat er vanaf kan. Voor ik het in de gaten heb is ze weg.
Het meisje kijkt verschrikt om zich heen de grote wereld in. Ik raap de fles op en begin een gesprek.
Gaat het? "oh sorry"
Daar kon je niks aan doen hoor! "oh sorry"
Zij had ook gewoon kunnen remmen. "oh ja? sorry"
Hé, het is niet altijd jouw schuld hoor! "oh nee? sorry"
Ah gossie.
Verderop hebben twee agenten de dame gemaand dat ze mag wel wat voorzichtiger mag doen en vragen ook of het goed gaat. Als de begeleiders van het meisje verschijnen, houdt ze het niet meer. Zoveel mensen, zoveel aandacht, zoveel schrik. Tranen met tuiten, heel veel sorry's.
Ben benieuwd of die dame ook nog de hele dag van slag is.
Grrr. Muts.
(sorry)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten