Doorgaan naar hoofdcontent

Sorry


Zaterdag, shopspits. Voor me loopt een meisje. Of eigen strompelt ze meer. Ze is spastisch. Onder haar kromme armpjes drukt ze nog wat boodschappen tegen zich aan. Van rechts komt ineens een struise dame aangefietst. Haar blik doelgericht vooruit. Omdat zij geen vaart mindert en het meisje de boel bij elkaar probeert te houden, ben ik getuige van een kleine botsing.

De dame staat noodgedwongen stil. Voor een kort moment is haar fiets zelfs verwikkelt in 'dat wat haar weg blokkeert'. Een fles mayonaise ploft op straat. Zonder het meisje ook maar aan te kijken begint de dame zich los te wurmen. "Godsamme, kijk dan toch ook uit waar je loopt" is het enige dat er vanaf kan. Voor ik het in de gaten heb is ze weg.

Het meisje kijkt verschrikt om zich heen de grote wereld in. Ik raap de fles op en begin een gesprek.
Gaat het? "oh sorry"
Daar kon je niks aan doen hoor! "oh sorry"
Zij had ook gewoon kunnen remmen. "oh ja? sorry"
Hé, het is niet altijd jouw schuld hoor! "oh nee? sorry"
Ah gossie.

Verderop hebben twee agenten de dame gemaand dat ze mag wel wat voorzichtiger mag doen en vragen ook of het goed gaat. Als de begeleiders van het meisje verschijnen, houdt ze het niet meer. Zoveel mensen, zoveel aandacht, zoveel schrik. Tranen met tuiten, heel veel sorry's.

Ben benieuwd of die dame ook nog de hele dag van slag is.
Grrr. Muts.
(sorry)

Reacties

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo