Ik loop op een zaterdagmiddag door de binnenstad. Ik kruip een beetje in m'n kraag om me af te schermen van alle mensen. De meesten zitten vol energie en richten die op elkaar, de volle tassen of de omgeving. Ik doe even niet mee, maar het is onvermijdelijk dat mijn sensoren dingen oppikken. Zoals de vier dames een eindje verderop. Vlot gekleed, lange wapperende haren, net iets te vrolijk. Ze wisselen kennelijk uit wat voor leuke dingen ze allemaal hebben gedaan en genieten super blij van het genot van de ander. Ik probeer m'n oordeel te negeren. Terwijl ze zich weer in twee stellen opsplitsen volgt een fascinerend afscheidsritueel. "Veel plezier nog. Snel weer eens afspreken. Doeidoei." En terwijl ze zich al heeft omgedraaid, roept één van de dames nog luid "Hartje!". Oké, ik weet dat ik geen voorloper ben. Niet in mode, niet in gadgets, in geen enkele hype om eerlijk te zijn. Dus leg me even uit, sinds wanneer zijn we onze emojis gaan uitspreken? Hoe het ...
Fijne vakantie Astrid! Het kan gezien de lokatie haast niet anders of het wordt een wandelvakantie, dus ik hoop dat het droog blijft. En neem een kopje thee in De Smidse.
BeantwoordenVerwijderenSucces gewenst met de kennismaking met de poëzie. Ik was ouder dan jij nu bent toen ik ermee begon en ik heb er toch, op bescheiden schaal, van leren houden. Misschien is poëzie wel meer iets voor als je ouder bent en minder tijd hebt... Ik ben een groot liefhebber van Het Bureau van Voskuil en toen ik het uit had dacht ik: er is een gedicht van Bloem dat al die 7 delen in 6 regels samenvat. Toch zou ik daar Het Bureau niet voor hebben willen missen!
Groet van schrvrdzs
Heeft kamer 5 ook wifi?
BeantwoordenVerwijderen@schrijver: Dank, het wordt mooi. Weer of geen weer, deze plek weet ons altijd te inspireren. Misschien wel tot een mooi gedicht!
BeantwoordenVerwijderen@Eazy: geen wifi, wel een pc in de salon ;-)