Doorgaan naar hoofdcontent

Kies: een gedicht

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen. Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal.

Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast. Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo, nietwaar?

Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt.







Stadsdichterpodcast: Kies

Kies

Bestaan kan iedereen.
Er zijn vraagt moed.
En wat de dichter doet
is pleiten voor het een.
Hij wil zijn leven niet
door wekkers laten leiden
of als een hond onthouden
dat hij kan slapen tot
het rinkelt naast zijn oor.
Hij bauwt niet na
wat hij soms uit
een mond hoort vallen
op tram acht, of met
een zwarte kwast over
een smoel geschreven ziet.
Zelf houdt hij niet
van vlekken maken,
maar als het bot moet
stelt hij dingen scherp
zodat het snijdt.
Hij woelt en spit graag,
graaft de scherven
uit de klei, haalt het beste
wat er is naar boven,
ook al weet hij dat er
daardoor naast zijn hart
een stem blijft jeuken,
maar ach zo gaat dat
als de dingen moeilijk
worden en je bereid bent
met een pen van krijt
of kool te schrijven.
Hij is het best geplaatst
om iets over de gum
te zeggen, omdat hij
als geen ander weet
hoe leeg het is als hij
het blad omslaat, hoe snel
de fout, maar ook hoe klein
en hoe verlamd
een hand van angst.
En daarom juist blijft hij
in potlood denken,
want dat is volgens hem
het wezen van er zijn.

Uit: Gedichten voor gelukkige mensen / Bart Moeyaert (Querido, 2008)

Smaakt dit naar meer? Luister dan ook naar Vrouw en kind, naar aanleiding van de racistische moord op een Afrikaanse au-pair en de 2-jarige Luna, dat hij voordroeg op de herdenkingsdienst.

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo