Doorgaan naar hoofdcontent

Ik wil wel stilzitten...

...maar m'n benen kriebelen zo. Een citaat van een jongetje dat zijn ADHD uitlegt. Ik moet daar vandaag ineens aan denken, want ik heb een soortgelijk gevoel. Ik wil wel bloggen, maar m'n lichaam is zo leeg.

Griep. Dat is lang geleden zeg. Ik was alweer vergeten hoe een beetje koorts je helemaal uitschakelt. Zere huid, dikke tong en keel en bij elke stap voelt het alsof iemand een klap op m'n kop geeft. Bah. En ik nog leuk denken dat ik al die vrije tijd mooi kan besteden aan bloggen en lezen enzo. Dacht het niet. Na elke actie is het weer enkele reis bank. Dat strijkgoed lacht me al twee dagen smalend toe. Straks.

Al m'n blogenergie is vandaag naar ons Bieblog gegaan. Dus voor nu moet u het even doen met een inspirerend filmje. Iets wat ik straks ook gewoon weer ga doen hoor, trapdansen! En er zit een leuk gedachte-experiment in. Hoe passen we The Fun Theory toe op lezen?



Met dank aan Eazy weer.

Reacties

  1. Wat leuk!
    Op die manier red ik vast wel de vijf trappen op mijn werk in het ziekenhuis. Maar of de patienten daar van opknappen ...? Het is wel een beetje gekmakende muziek.
    Ik heb op het ogenblik niet veel te doen dus ga ik eens nadenken over jouw vraag.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Sofie: Misschien knappen de patiënten er juist wel van op, toch? Ben benieuwd naar je antwoord.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Beterschap! Hoop dat je snel weer beter bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Strijkgoed? Da's van voor de oorlog toch?

    Als je dan toch ziek bent moet je dat soort dingen maar lekker uit je hoofd zetten ook.

    Bijkomen en op een laag pitje bloggen is mooi zat :-)

    Beterschap nogmaals!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn strijkgoed lacht soms maanden. (Maar vooroorlogs vind ik strijken niet.)
    Bij griep moet je veel drinken, veel slapen en af en toe wat in een jeugdboek lezen. Verder niks.
    Sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Hetty: Dank, ik kruip weer omhoog.
    @Edwin en Schrijver: Als ik m'n strijkgoed maanden laat liggen, heb ik al gauw niks meer om aan te trekken ;-) En er zit op dit moment zoveel smurrie in m'n hoofd, dat gedachten aan strijkgoed of andere zorgen er gewoon niet meer bij in passen! Komt dat even goed uit.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Verboden vrucht

Het is weer genieten van de monastieke weelde van Rosario. Natuurlijk doet de stilte en de groep haar werk, maar zonder deze plek en haar smakelijke tuin zou de retraite niet hetzelfde zijn. Tijdens de eerste maaltijd op het terras had ik hem al gespot: een hele mooie volle dikke rode rijpe vijg. Verstopt onder een blad tegen de kloostermuur. Maar niet voor wie daar recht onder zit. Als niemand kijkt probeer ik haar te plukken. Helaas. De stoel is te laag en ik te klein. Toch is ze voor mij, ik voel het. Als de langste man van de groep een keer op het terras zit te schrijven, tik ik op z’n schouder en wijs naar mijn schat. Hij weet gelijk wat er van hem wordt verwacht! Nog even probeert hij te doen alsof ook hij er niet bij kan, maar daar trapt deze dame niet in. En ik heb het mes al in m’n ongeduldige handen. Dan volgen twee minuten van puur genot. Het zoete sappige vruchtvlees smaakt precies zoals we hadden verwacht. Beter zelfs. We kunnen een zacht kreuntje niet onderdrukken. D...